Canım hocam seni çok geç tanıdım ama şükür ki tanıdım 🙏🏻 gerçek hayatta seni evimde ağırlayamadım sofralar kuramadım 😔ama darbeden sonra insanların beni çok üzdükleri kendimi yanlız hissettiğim günlerde rüyam da evimize gelmiştin ve sana yer sofrası hazırlamıştım ben içimi döktükçe sen bana tebessümle sevgiyle baktın durdun 😔 olsun rüyam da da olsa evime soframa gelmen bana nasip oldu 😑🙏🏻bu kötü dünyadan kurtulduğun için çok mutluyum sevdiklerine kavuştuğun için çok mutluyum 😔🙏🏻dilerim hakkın bize helaldir 😔🙏🏻

Ən'am sureyi celilesinin 162 ci ayəsinin sırrına mazhar olan Muhammedi devasa ruh..ruhun ilelebed şad, seyrin Camalullah, komşun Əfəndimiz(SAS), məqamın firdevs olsun..otelerde görüşmək ümidilə..ALLAH səndən razı olsun..😢😢

Qu'Allah accepte son ami au plus haut degré de paradis. Amiiin. 🤲🏿 Que toutes œuvres accomplies grâce à vos idées soit pour vous un soulagement dans l'autre vie. Qu'Allah fasse miséricorde à l'âme de Hoca Efendi. Merci Hoca Efendi pour tout, Philanthrope, Altruiste et un modèle pour les croyants.

Canım hocam, hep bugün gelirse ne yaparım diyordum. O gün geldi ve içimde çok büyük bir boşluk oluştu. Gözyaşlarım durmuyor. Emanetin emanetimiz, ama sensiz kolumuz kanadimiz kırık sanki. Ne çok sevmişiz seni. Ötelerde bizi karşıla emi, canım ruhum hocam.

Değerli Hocam, Sizin için ne kadar güzel sözler yazmaya çalışsam da, bu eksik cümleler sizin güzelliğinizi ifade edemez. Allah sizden razı olsun ve sizi Firdevs cennetiyle mükafatlandırsın. Peygamber Efendimizi s.a.s bize en güzel şekilde siz anlatdınız ve onun sünnetini en güzel şekilde yaşayarak bize gösterdiniz, sehabe efendilerimizi sizinle tanıdık ve onlar gibi yaşayış bize bunu en güzel şekilde gösterdin, sizden sonra dünyaya sizin gibi biri gelir mi bilmem? Ama sen farklıydın, sizi yüz-yüze göremesek de, sizinle aynı yüzyılda yaşamak bile ne güzemiş, ne kadar da şanslıyız , anne-babamıza saygı duymak ve sevmek, aynı düşüncelere sahip olmayan insanlara saygı duymak ve onları kabul etmeği bize sen öğretdin. Biz ancak kendin için değil, başkaları için de yaşayabilmeyi sizden öğrendik, İslam için evlenmedin, çocuğun olmadı, isteseydiniz en güzel evlere, yerlere sahip olabilirdiniz, ama siz sahabe gibi yaşadınız ve sahabe gibi vefat etdiniz, sizi iyi tanırdık, siz bizi hiç bir zaman utandırmadımız, Allah sizi bize göre mahcup etmesin ve utandırmasın! Biz sizden razıyız, Allah da sizden razı olsun! Şahid ol ya Rabbi, biz ondan razı olduk, şahitlik edeceğiz ki, dünyada da, ahirette de ondan razıyız!

Sizi nerden tanıyorum? “Sizi nerden tanıyorum?” diye sormuştunuz hocam, çok bunaldığımız bir eğitim yılının yazında bir nebze olsun ferahlamak ve teselli aramak için sizin o maneviyat kokan ikliminizi ziyaretimizde. Ne kadar sevinmiştim dünyalar benim olmuştu, belki her bir arkadaşımıza nezaketiniz ve inceliğiniz ile soruyor olabilirdiniz, ama çok sevinmiştim; inşallah ahirette de hatırlanırım diye içimden geçirdim mutluluğum daha da artmıştı. Hiç beklemediğim böyle bir soruyla karşılaşınca şaşkınca, “Geçen yıl müdür arkadaşlarımla birlikte gelmiştik; oradan olabilir, Hocam,” deyivermiştim. Ancak bu cevabın basitliğini, içime sindiremedim. Süre kısaydı, daha fazlasını anlatamadan müsaadenizi isteyip ayrıldık. Aslında bu güzel suale uzun uzun cevap vermek isterdim; geriye dönüp baktığımda hayatımın o en güzel anlarını anlatarak. Evet Hocam sizinle tekrar vaazlara başladığınız dönemlerde, Mimar Sinan’ın İstanbul’u taçlandıran o muhteşem eseri Süleymaniye camiinin kürsüsünden tanışıyoruz. Yahya Kemal’in “Süleymaniye de Bayram sabahı” diye şiirleştirdiği bu güzel mabed bayram namazlarında bile cemaatsiz kim bilir kaç seneler geçirmiş, örümceğin ağ bağladığı o sedef işlemeli kürsü de hasretle vaizini beklemiştir. Sineleri imana aç, kafaları darmadağın biz gençler pazar günleri buraya akın akın gelir camiyi dış avlusu dahil tıklım tıklım doldururduk. Sessizce gelir, yüreği bir güvercin yüreği gibi kıpır kıpır heyecanla, sessizce beklerdik. Ve sizin camiye girişinizle hareket başlar hasret biterdi. Cami cemaate, kürsü sahibine ve bizler de size kavuşurduk. Sonra siz bizim dırahşan çehrelerimize, biz de sizin kürsüdeki nur gibi parlayan manevi atmosferinize bakmaya doyamazdık. Gürül gürül dertli ve hüzünlü sesiniz ve gözlerinizden akan yaşlarınızla, hem kalblerimizin açlığını giderir hem de kafalarımıza inşirah verirdiniz. Üniversiteyi bitirmiş bizlere sevdirdiğiniz, onlar gibi olmayı hayal ettirdiğiniz unutulmaya yüz tutmuş yeryüzü yıldızları Sahabe Efendilerimiz gibi dünyanın neresine olursa olsun gitmeye hazır; kuralarımızın çıkmasını beklediğimiz FKM den tanışıyoruz. Peygamber mesleği öğretmenliği, bizlere sevdirdiniz. Bir zamanlar en az tercih edilen bir meslekken mühendis, doktor olabilecekken; öğretmenliği, yıllardır ilk ve tek tercih ettiğimiz bir meslek haline getirdiniz. 1996 yılında Marmara ingilizce kimya öğretmenliğini bitirmiş; Musab bin Umeyr’in yolundan gitmek üzere, öğretmenlik yapacağımız yeri belirlemeniz için FKM’yi doldurmuş yüzlerce arkaşla heyecanla bekliyorduk. Zannedersem üçüncü veya dördüncü dönem fakat ikinci bilgisayar eşleştirmeli kura çekimi yapacaktınız. Nasıl olacağı, detaylı anlatılmak istendiğinde nükteli bir şekilde bildiğinizi söyleyerek kısa kestirmiştiniz. Salonda kutsal derdinizden, sinelerine dert ektiğiniz önden giden kınalı küheylanlar vardı. “Kader sizin yolunuza su serpmiş, Allah sizi insan olarak yaratmış, müslümanlıkla şereflendirmiş ve öğretmen olmuşsunuz. Dünyanın bir taraflarına gideceksiniz. Şimdi sıra sizde, sizler de kaderin yoluna su serpin. Allah ile kulları arasındaki engelleri kaldırın” demiş ve son öğütlerinizi vermiştiniz. Klavyenin tuşuna başmış ve eşleştirme başlamıştı. İsmim Türkmenistan Merv şehrine çıkmıştı. Merv’i vaazlarınızdan ve hatta sohbetlerinizden atalarınızın oradan geldiğini hatırlamıştım ama Türkmenistan’ın nerede olduğunu bilmiyordum. İlk işim eve gidince haritadan nerede olduğuna bakmak oldu. Unutamayacağım öğretmenliğimin ilk yılları burada geçti ve birçok dost ve öğrencimiz oldu. Yurtdışında okulların ilk yılları, imkanların dar olduğu ve zor yıllardı. Bizleri sizin vaaz ve eserleriniz motive ediyor ve çok daraldığımızda rüyalarımıza teşrif ediyor ve bizleri yalnız bırakmıyordunuz. İşte bu rüyalardan tanışıyoruz hocam. Bu satırları haziran 2022 de yazmıştım ve size mektup olarak göndermek niyetindeydim. Kaderin cilvesi, sizin ruhunuzun ufkuna yürümenizin ardından paylaşmak nasip oldu. Çile, ızdırap ve hizmet dolu örnek alınacak destansı bir ömrü arkada bıraktınız. Dünyanın her kıtasında ektiğiniz tohumlar çiçek oldu. Ve bu çiçekler cenaze merasiminizi renklendirdi. Sizin dünya çileniz bitti ama bizler yetim ve öksüz kaldık. Bizleri teselli eden dünya meşakkat ve dertlerinden kurtularak, başta efendiler Efendimiz olmak üzere sahabe efendilerimize ve sizden önce ahirete göçen dava arkadaşlarınıza kavuşmuş olmanızdır. Umarım emanetinize, hizmetinize en güzel şekilde sahip çıkar, sizleri oralarda sevindiririz. Allah rahmet eylesin, kabriniz pür nur dolsun, mekanınız Cennet’ül Firdevs olsun sevgili hocam.

Watching the funeral prayer made me truly realize that we had lost Hoca Efendi. I felt deeply saddened when I first heard the news, but not for his departure; rather, I mourned out of selfishness for ourselves and humanity. In a way, Hoca Efendi had found relief; he had ended his suffering and no longer needed to worry about the words spoken after him. He escaped his own pain, leaving us with ours. I wondered how a funeral for someone who had touched millions of hearts would look. For Hoca Efendi, it was like a wedding; he had reunited with his dearest. Yet, I found myself being selfish again, questioning who we really are. I pondered who would pray for us when we pass. Once more, I envied Hoca Efendi. I looked at the community he left behind and felt proud and happy. We often ask where this service is; that day, I truly witnessed it. So much suffering had been endured, so many wounds had been healed. Did it all just vanish? I then asked myself: Isn’t this what life is about? How many will pray for us when we’re gone? Again, I found myself grieving for us.

Van’da ortaokul öğrencisiyken(1991-92 eğitim öğretim yılı)benim gibi aynı okuldan bir akrabamın vesilesiyle abilere gittim. Harika insanlardı( üniversiteliler). O yıl hatırlıyorum Van merkezde Kürt milliyetçisi ve polisler arasında sık sık sokak kovalamacaları/ çatışmaları, gösterilere müdahaleler,bs. oluyordu. Doğrusu ben de Kürtçülüğe yatkındım ve dağa bile gitmek istedim 5. sınıfı bitirince. Ama Allah razı olsun babam beni şehirde amcamın yanına ortaokula gönderdi. Abileri çok sevdim, derslerimiz de iyi idi. Lise sınavlarına hazırladılar, dersane için imkanım da yoktu. 1992’de onların vesilesiyle öğretmen lisesini kazandım. İşte Erciş…Malatyalı harika bir abi , bir arkadaşın aracılığıyla beni yurda davet etti. Artık bütün iliklerime kadar hizmet boyasına boyanmıştır. Meğer o güzel insan Fethullah Gülen adında bir ağacın meyveleriymiş. Rüyalarıma giriyor, bana harika manevî moral veriyordu. Okulumuzda ‘Hizb..’ diye bir grup da olmuştu. Hoca Efendimiz’in vesilesiyle; Hem öğretmen oldum, Hem Milliyetçilik damarından ve dağa çıkmaktan kurtuldum, Hem Risaleler vasıtasıyla ve onun o harika, samimi misyonuyla dinimi kültürel bilinçten kurtularak hakikî ve tam anlamıyla anlamakla, Efendimiz( SAV)’i ve Ashab’ını tam olarak tanıtmakla , sevmekle müşerref oldum. Allah ebeden razı Canım Hocam! Annem babam öldü bu kadar ağlamadım ve etkilenmedim!(( Mekanın Cennet’in en güzel makamı, Yerin Efendimiz’in yanı, Himmetin hem burada hem ötede bizimle, Hizmet Aşkı ve Şevki kalbimizde olsun! Efendimiz(sav)’den sonra İslamiyet nasıl hızlı yayıldıysa, bu hizmetler de senin mübarek vefatından sonra öyle palazlansın, şehbal açsın dünyanın her kılcal damarına kadar! Ve sende oradan temaşa ederek huzur içinde bizim seninle buluşacağımız ana kadar bekle! Rabb’im seni bizimle mahcup etmesin! Es’sekamün Aleyke Ya Zamanın En güzel Hocası, Yiyiğidi! Allah’a ve Resûlü’ne emanet ol🌹🤲🏿😭🫂

Hocaefendimiz Bize Allah’ımızı , Efendimiz(sav) i, ve Sahabe-i Kiram efendilerimizi tanıtan, sevdiren bir rehberdi. Hocamızın hedefi tüm dünya insanlarını evrensel insani değerler etrafında birleştirmekti ve bu yolda çok mesafe alındı hamdolsun. Cihad deyince aklımıza savaş gelirdi. Cihadin gerçek anlamının, Allah yolunda hizmet etmek oldugunu bize hocamız ogretti. Hocamiz Soyledigi herseyi yasadigi için Allah tesir ettiriyordu Bir donem Afrika'da ’ de bulunmuştum. Orada yasanan bazı sıkıntılarımızla bizzat ilgilenmesi, yapılabileceklerle ilgili dertlenmesi, bizzat takibi beni çok etkilemişti. Başka bir defasında Türkiye’den bir misafir getirmiştik. Getirdiğimiz kişi yaptırmak istediği okuldan bahsedince “sizi zorlamadılar değil mi?” diye okul yaptıracak abiye bir soru sormuştu. Oda kendi istediğini beyan etmişti, Yani yapılan herseyi gönül rızası ile isteyerek yapılması gerektiğine işaret etmişti. Sonrasında da bize “ Allah(c.c) afiyet versin, Allah(c.c) yolundan ayırmasın diye dua etti. Bu dua anı Hayatımın en mesut anıydı diyebilirim. Benim şahitliğim birşey ifade eder mi bilmiyorum ama ben Hocamızın Hakk’a adanmış bir ömür yaşadığına, tek sevdasının Allah( c.c) ve Resulullah (sav) olduğuna şahitlik ediyorum. Allah hocamızı Rıza makamına ulaştırsın Efendimizle sav beraber etsin inşallah. Rabbimden dileğim bizi yolundan ayırmasın… Öbür taraftada hocamızla beraber eylesin. Hürmetlerimle

Bir hitap bulmakta çok zorlandım sevgili hocam, hocaefendim. Sevgili hocam diyeyim, Rahmeti sonsuz senin arkadaşlarım dediğin zümrenin içinden olmayı bizlere nasip etsin.. Daha bir yetim, daha bir çaresiz, daha bir garip kaldık.. Kolumuz kanadımız daha bir kırık.. Amma var bir takdir, var bir Gören, her şeyi Bilen, her şeye gücü Yeten, mühlet Veren, imhal Eden ve hic bir şeyi ihmal Etmeyen.. Omuz attığın yük birden üzerine binen çocuklar gibiyiz. Ne çare, dua ediyoruz. El açıp dua edelim, kıvam, istidat ve gayret dilenelim.. Ey yüceler Yücesi Rabbimiz, Seni bize tanıtan ve sevdiren bir kulunun, hocaefendi mizin dünya sürgünü bitti, sonsuzluğa yürüdü.. Izdirab içinde ve Izdırar halindeyiz ya Rab.. Yaralarımızı saracak Sen, içlerimize inşirah verecek Sen, kapısına gidilecek yegane melce ve mence de Sensin.. Bizim gecemizi gündüze, kışımızı bahara çevir ya Rab, dünyamıza ve insanlığa barış ve huzur getir... Ey Rabbimiz, bizleri güzel dinimizi güzel temsil edenlerden eyle, yüce Adının ve sevgili habibinin gönüllere girmesine vesile et, bizleri son nefesimize kadar rıza dairende istihdam eyle.. Eksik ve kusurlarımıza rağmen bunu Senden talep ediyoruz, başkaca da ne elimizden birsey gelir ne de bir kapı var.. Hocamıza arkadaş, üstadımıza talebe, Efendimiz aleyhisselama ümmet, Sana kul olmayı ve bu olmaların hakkını verebilmeyi, gizli açık nimetlerine şükredebilmeyi ve bizlere tevdi edilmiş tüm emanetlere sahip çıkabilmeyi bana ve arkadaşlarıma nasip et Allah'ım.. Senin her şeye gücün yeter.. Amin..

Çocukluğundan bu yana dünyada hiçbir şeye derin bir sevda beslemeyen Cânım Hocam, En Sevgili’ye kavuştun. Rabbim, bize emanet ettiğin Sevda’ya (Hizmet’e) sana layık bir şekilde sahip çıkanlardan eylesin. Sana duyduğumuz özlem, bıraktığın değerlere olan bağlılığımızla daim olsun. Amin🤲

Canımın canı can hocam. Bizi yetim bırakıp gittin. Gittin ama, arkada binlerce senden bir parça bıraktın. Seni anlayan, seni seven, senin tuttuğun fenerin ışığında ilerleyen binlerce senden bir parça. Yüreğimiz kabarıyor kabarıyor, gözyaşları imdada yetişiyor. Ah canım hocam kelimeler o kadar yetersiz ki… Güle güle can hocam bize de yanında yer ayır.

Canım Hocam. Sizi ilk lisede iken duymuştum. Kimileri hakkınızda güzel şeyler söylüyordu kimileri ise kötü. Başkalarından duymak olmaz bir de ben araştırayım kimdir bu diye düşündüm. Gece evde herkesin uyumasını beklemiştim. Diğer odalara ses ve ışık gitmemesi için çarşafımı dolayıp kapının altına sıkıştırmış, battaniyemi de kapının camını örtecek şekilde üzerine örtmüştüm. Bilgisayardan biraz araştırma yapıp denk geldiğim bir sohbetinizi açtım. Sizi ilk kez o gece dinlemiştim. Bunları söyleyen birinin kötü olma ihtimali olmaz, bu sözlerde yalan yok aksine hiç şahit olmadığım kadar samimi diye düşünüp gözyaşları dökmüştüm. 4 yıllık lise hayatım boyunca bu halkaya dahil olmak için duıa ettim. Elhamdülillah Rabbim üniversiteye başladığım gün nasip etti. Hayatım bütünüyle değişti. Namaza başladım, Kuran'ı öğrendim... En önemlisi de başkaları için yaşamayı öğrendim. Sizi tanımasaydım ne halde olurdum nasıl bencil olurdum kim bilir. Siz gittiniz ben yetim, öksüz, kimsesiz, garip kaldım. Hep sizi göreceğim günün hayaliyle yaşadım. Nasip olmadı. Cenazenize gelmek nasip olmadı. Kalbim daha önce hiç bu kadar acımamıştı. Bari rüyalarıma teşrif edin n'olur. Söz omuzlarımıza yüklediğin bu kutlu davayı en güzel şekilde devam ettireceğiz. Ve bir gün kabrinizi ziyarete gelip yüzünüzde güller açtıracak müjdeler vereceğim. Söz bu dava için yürümek bir kenara dursun bir küheylan misali kalbim atmayı bırakana kadar koşturacağım. Rabbim bize kendisine kul, peygamber efendimize ümmet, size talebe olmayı nasip etsin inşallah.

“Ümidim ve azmimle sonsuza kadar, her şafakta seni arayacak, her dua ve gözyaşımda seni soracağım.. İnan ki, benim yalnızlık ve inkisarım, senin yolunun delisi olmadan beni vazgeçiremeyecektir…!” Muhterem Hocaefendi’m bu kutlu yolda, her gün katettiğin merhalenin sonunda vuslata ulaştın ve bu mübarek seferini âdeta taçlandırdın.. Mekanın firdevs olsun!..

Değerli Hocam, Çok şükür, Allah’ın lütfuna mazhar olup Hizmet’in içine doğdum. Dünyanın aldatıcı kirine bulaşmadan, bizim müesseselerimizde hem dünya hem de ahiret görüşümün oluşmasından dolayı hep kendimi çok şanslı hissetmişimdir. Ancak, şu an genç yaşımdan dolayı sizinle yeterince vakit geçirememenin hüznüyle yanıp kavruluyorum. Dün, ruhunuzun ufkuna uğurlanırken, hayatımda her zaman olduğu gibi yine bir dönüm noktası oluşturdunuz. Sizin düğününüz, bizim ise büyüdüğümüz bu günde, Hizmet’in bir kere daha önemini ve sırtımızda olan “Emr-i bil maruf nehyi anil münker” görevimizin kıymetini bir kez daha anladım. Sizin ve Hizmet’in varlığını her zaman var olma nedenime bağlamışımdır. Bunun nedeni belki annemin Türkiye’de yaşarken, “İsmini deden koydu.” demesi, belki ailem Bamteli dinlerken her yeni kelimeyi anladığımda “Sanırım büyüyorum.” diye içimden geçirmem, belki de annemle babamın Anadolu’nun zıt uçlarından gelip Işık Evler’de yontulmalarıdır. Canım Hocam, size söz veriyorum: Son nefesime kadar, bize bıraktığınız Peygamber yolu ve davasını taşımaya, barış köprüleri kurmaya devam edeceğim. İnşallah baharlar geldiğinde Hizmet’le dimdik ayakta duracağım. Hocam, sizinle olan bu ayrılığın kısa süreli ve sadece fiziksel olduğunu bildiğimden, her gün sizinle ve Efendimiz (sav) ile buluşmak için çalışacağım. Benim ben olmama vesile olduğunuz için çok teşekkür ederim.

Yaşamım boyunca sahabe efendilerimizin Efendimiz Hz. Muhammed'e anam babam sana feda olsun ya Resulallah dediklerini hep biryerlerden duyardım ama hiç idrak edemezdim o sevginin boyutunu ve anlamını. Ben hocam vefat ettiğinde anca anlayabildim o sözün mahiyetini. Vefatın dahi bana birşeyler öğretiyor canım hocam. Yeri dolmayacak bi boşluk bıraktın kalbimde hocam seni hiç unutmayacak ve her daim hizmetlerini devam ettirmeye çalışacam hocam yalnız ben dahi kalsam yinede çabalayacağım. Seni çok seviyorum Hocam seni şimdiden çok özledim Hocam.

Canım hocam hayattayken her şeyimiz oldun hayatı öğrettin bizlere ölümünde de yine bize her şey öğrettin Allah senden ebeden razı olsun dünya gözüyle bir kere göremedik inşallah ahirette şefaatine nail oluruz 🙏🙏

Biz şahidiz hocam yaptıklarına, amel defterin kapanmayacak. Arkanda sayısız sadaka-i cariye bıraktın.

Bir tanıdığımızın beslediği güvercinler vardı. Bazen güvercinleri elime alır severdim, aman zarar görmesinler diye içim titrerdi. Onu elimde tutmak ve hafifçe öpmek çok hoşuma giderdi. Kısa bir süre sonra daha fazla rahatsız etmemek için kafesine tekrar bırakırdım. Kafesine girince içim rahatlardı, artık özgür oldu diye düşünürdüm. Hocaefendi'nin vefatına elbette çok üzüldüm, ama üzerimde tarif edemediğim bir sükûnet hali var. Allah hepimize böyle güzel bir vefat nasip etsin. Ekrem Abi'nin anlattığına göre, Hocaefendi vefat etmeden önce son bir kere ayağa kalkmış, sonra da oturup vefat etmiş. Ekrem Abi başka bir şey söylemedi ama, vefat etmeden önce ayağa kalkmak genellikle birini karşılamak için yapılır. Her zaman Bülbül Gül’e gidecek değil ya, belki bu sefer de Gül Bülbül’e gelmiştir. Elhamdulillah, 2011 yılında 19 yaşındayken Hocaefendi'yi ziyaret etmek nasip olmuştu. 3 ya da 5 gün kampta kaldık. Hocaefendi'nin arkasında birkaç vakit namaz kılmak da nasip oldu. Koridorda 3 kişi yan yana sığabiliyordu. Ben, birkaç vakit ikinci üçlünün sağında durdum. Namazlarla ilgili tek hatırladığım, Hocaefendi secdedeyken suyun kaynamasına benzer sesler duyduğumdu. Sonra bunun manasını öğrendim. Bu olayı da kimseye anlatmamıştım. 10 senedir Amerika'da bir yüksek eğitime gidebilirim de Hocaefendi'yi tekrar görürüm diye çok uğraştım, ama nasip olmadı. Ancak birkaç kere rüyamda beni uyardı. Belki de benim edepsizliğimden olmadı. O gün kamptan ayrılacaktık, Hocaefendi'yi doya doya görememiştim. Son bir kere salona çıktık. Hocaefendi sohbet ediyordu, herkes yere diz çökmüştü. Nadiren yanda uzun koltuklarda oturanlar vardı. Arkadaşlarım da yere diz çöktüler, ama ben çökmeyip, kapının yanında tekli bir koltuğa oturdum. Uyaranlar oldu, dinlemedim. Aramızda mesafe olsa da artık Hocaefendi ile Cemal Cemaleydik. Uzun süre sohbetini dinledik. Hocaefendi'yi doya doya görmüşdüm. O da belki de benim bu edepsizliğimi hatırlatmak için konuşurken uzun süre bana bakmıştı. Bana bir ömür yetecek bu. Menzilin mübarek olsun, Efendim.

Sesine kurban olduğum canım Hocam, o diriltici sesini tekrar duyamayacak olmanın inkisarı içindeyim. Yollarda kaybolduğumuzda sesin ışık yolumuzu aydınlattı. Önümüze çıkan dönemeçlerde sesin yolumuza işaret oldu. Tiranın başımıza açtığı belalar karşısındaki tavrımızı yine senin dirltici sesinle belirledik. Başımıza inen balyozlar karşısında sesin ve dua niyazların bize iksir oldu yine ayağa kalktık. Sarsıldık tökezledik neye uğradığımızı şaşırdığımızda bize verdiğin ümitle tekrar doğrulduk. Sen ne güzel rehberdin bize kulluğu senden öğrendik, Efendimizi (s.a.v) senden öğrendik, Sahabeyi senden öğrendik, ağlamayı senden öğrendik, hasbiliği diğergamlığı sen gösterdin bize, hizmet nedir senden öğrendik. Sen Rabbimizin bize gönderdiği nadide bir hediye idin. Kıymetini bilemedik Hocam affet bizi, affet Allahım. Bundan sonra kıymetini bilmeyi mirasına sahip çıkmayı nasip et bizlere. Metafizik gerilimle hiç durmadan Hocamızın tabiri ile küheylanlar gibi hizmet yolunda Allah yolunda Nam-ı Celili Muhammed'inin Dünyanın dört bir tarafında şehbal açması için koşturacağımıza söz veriyoruz Hocam. Bizlere uhuvvet ver Rabbim birbirimizi çok sevmemizi nasip et bizlere. Rabbim bizleri mahşerde Efendimiz (s.a.v) sancağı altında birlikte haşretmeyi bizlere nasip etsin inşallah.

Canım Hocam, makamın Firdevs olsun . Çok sevdiğin Efendimiz ve sevdiklerin ile beraber eylesin bizi de seninle eylesin. Yıl 2005 senin de çok sevdiğin *Kazaklistan/ Sayram *bölgesinde bir hizmete giderken yolda seni dinlerken göz yaşlarım ile sana dua ve teşekkür etmiştim. Çünkü peygamberimi, sahabeyi ve tüm insanlığı senin vesilen ile çok sevmiştim. Bu gün anladım ki hemen herkes aynı şeyi söylüyor… Bize sevmeyi ve sevdiklerin için fedakarlık yapmayı senden öğrendik….. Seni çok ama çok özleyeceğiz.🤲🌹🤲

Bana peygamber efendimizi sevdiren, İnsan kalabilmeyi öğreten Muhterem hocama Allah'tan rahmet tüm sevenlerine sabrı Cemil diliyorum.

Biz büyük bir aileyiz. Aile ferdi olma şerefine 5.sınıfta nail oldum. Böyle mübarek bir toplum içersine dahil olduğum için kendimi şanslı hissediyorum. Hizmet camiası, başta Muhterem Hocam olmakla beraber abilerimin, ablalarımın kadir kıymeti herşeyin üstünde benim için. Hani derlerya, bitkiden hayvanın mertebesi yüksek, hayvandan insanın, insandanda müslümanın. Zannediyorum müslümandanda yüksek mertebe varsa, o da hiçbir beklentisi olmadan dine, imana ve Kurana hizmet eden ve bunu sadece Allah rızası için yapan müslümanın mertebesi yüksektir. Allahın sevki ile hareket eden, O'nun himayesi ve ihsanı altında olup, yine Allahın şanını dünyaya duyuran başka bir toplumu bu dünya bu zamana kadar ne gördü nede bundan sonra görecek. Düşününki, çok yakın tarihte Orta Asya, komünizmin bataklığına batmış, çaresiz ve perişan, her türlü günahın şeytana ihtiyaç duyulmadan işlenen bir memleketlerine, böyle mübarek insanlar elinde meşale ile teşrif buyurdular. Bir zamanlar atlar ile Anadoluya, sonrada uçakla geriye geldiler diye düşünüyorum. Bize umut ve ışık oldular. Allah var gam yok, kısacası Allah razı olsun buna sebep olanlardan. Ne diyeyim başka. Eğer hayatımı geriye dönüp tekrar yaşama hakkı sunulsa, tereddütsüz yine 5.sınıf yıllarımı seçerdim. Hey gidi günlerim ve sevgili öğretmenlerim benim... Bu gün Muhterem Hocam ayrıldı aramızdan. Barışın bir diğer sesi sustu diyen oldu. Çok doğru bir tespit ama ben şuna kesin inanıyorumki, Hocam hizmetine yine devam edecektir ama başka bir alemde. Sevgili Peygamberimiz ve onun arkadaşları ve kardeşleri ile kıyamete kadar hizmet edecektir. Belki ben Hocamı dünya gözü ile göremedim ama Allah şahitki onu çok seviyorum ve hep seveceğim. Allah lütfederde, merhametiyle muamele ederse bana, inşallah cennette hep beraber buluşuruz. Ruhun şad, mekânın cennet olsun sevgili Hocam...

Seni de, seni sevenleri çok seviyorum canım hocaefendim ❤️ Ne büyük şeref seninle aynı zamanlarda yaşamış olmak. Seni, gayeni anlayanlardan olmak. Çok üzülüyorum ama beni teselli eden arkanda bıraktığın bu güzel hareket, bu güzel insanlar. Birbirimize tutunacağız, dünya barışı için elimizden geleni yapacağız, tıpkı bize öğrettiğin gibi. Gözün arkada kalmasın ❤️

Canim hocam, can efendim; ruhunuzun ufkuna yurudugunuzu ogrendigimde yetimin yetimi hissettim kendimi… Babamin ahirete ugurlanisini kameralardan izlemek zorunda kalmistim, cok canim yanmisti. Ama sizin ruhunuzun ufkunuza yurumeniz daha cok acitti. Babam gitsede hocam vardi, daglar gibi arkamizda duran,sirtimizi dayadigimiz, dualariyla elini uzerimizde hissettigimiz mubarek hocamiz vardi. Dualarimiz; Allahim hocamizdan ebeden daimen razi ol,bizi dunyada da ahirette de onunla beraber eyleydi. Simdi duamiz ,dunyada fiziken yakin olamadik, ahirette efendimiz aleyhisselatu vesselam ile sizin yaninizda olmak efendim. Lutfen orada da bizlerin rehberi , hocasi olun. Ellerimizi sizin mubarek ellerinizin altinda hayal eder, Allahim hocamizin dualarini kabul eyle,O senden ne istiyorsa bizde onu istiyoruz, neyden sana siginiyorsa,ondan sana siginiyoruz derdik. Sizin degerinizi bilemedim,hakkiyla talebe olamadim ama Allah sahit sizi cok sevdim, yolunuzu yolum bildim. Hakkinizi helal edin,ahiret yolculugunuz mubarek olsun.