Hizmet gönüllüsü bir abla Türkiye’de devam eden zulümden kaçmak zorunda kalan kocası için duygusal bir şiir yazdı. Ümit Nağmeleri ablanın ayrılık acısı ile yazdığı şiir için özel bir klip hazırladı. İçindeki vuslat aşkını şiire yansıtan ve güvenlik gerekçesi ile ismi paylaşılmayan abla, “Kızım soruyor “anne babam nerde?”
İşte bu içimde kor alevden bir perde
Senden çok ben düştüm bu derde
Şimdi söyle sen mi gurbettesin ben mi?” dedi.
Gittin gurbete soğuk mu oralar,
Hasretin bir kor içimi yaralar,
Teselli de vermiyor cigaralar,
Şimdi söyle sen mi gurbettesin ben mi?
Söyle hangi sokak hatırlatıyor sana beni,
Hangi düşen yaprak esen yel,
Kaldırımın hangi tarafında sıralı adımlarımız,
Şimdi söyle sen mi gurbettesin ben mi?
Şimdi bomboş bak evin köşesi,
Uçup gitti yok artık neşesi,
Yıkıyor beni gurbet düşüncesi,
Şimdi söyle sen mi gurbettesin ben mi?
Merdivenden çıkan izlerin duruyor,
Duvarda mıhlı gözlerin vuruyor,
“Ben geldim” sözlerin kavuruyor,
Şimdi söyle sen mi gurbettesin ben mi?
Gün doğardı penceremizden gözlerin mahmur,
Camımıza şıp şıp vururdu yağmur,
Bak çiçek açtı altında oturduğumuz ıhlamur,
Şimdi söyle sen mi gurbettesin ben mi?
Şarkılar söylerdik her gece aya karşı,
Gülücüklerimiz gezerdi çarşı çarşı,
Dualarımızla birlikte boyarken arşı,
Şimdi söyle sen mi gurbettesin ben mi?
Kızım soruyor anne babam nerde,
İşte bu içimde alevden perde,
Senden çok ben düştüm bu derde,
Şimdi söyle sen mi gurbettesin ben mi?
Şimdi Aladağlar yüreğimden serin,
Yüzü hiç gülmüyor alfabelerin,
Her yerde karşıma çıkıyor izlerin,
Şimdi söyle sen mi gurbettesin ben mi?
Masamda fincanın bomboş gözümde yaş,
İçimdeki yalnızlık ayaklarımda yorgun telaş,
Ruhumda Nuh’tan kalma bir savaş,
Şimdi söyle sen mi gurbettesin ben mi?
Söyle Atina’nın hangi sokağında ben varım,
Söyle hangi yaprakta saklı sevdalarım,
Söyle böyle gelir mi benim baharım,
Şimdi söyle sen mi gurbettesin ben mi?