“İki ömrüm olsun isterdim; biri yaşamak, biri okumak için.” (Goethe)
Kendi içimize doğru seyahatimiz devam ediyor, aslında dışa olan seyahatlerimiz önemsiz kalıyor içe doğru olanın yanında…
“Bugünün çocukları lamba ışığında kitap okumanın hazzını bilmezler, odalarda gezinen gizemli gölgelerin, yalnız ve hülyalı bir çocuğun hayal gücünü besleyen bereketli kıpırtıları vardır.” diyor Hilmi Yavuz.
Kitap ne tatlı bir rehberdir hayat pusulası adına, kitap bir deniz feneridir çıktığımız bu upuzun yolculukta, kitap bir arkadaştır ıssız tenhalarda..
Marifet dersleri ile hayat anlamını bulur ama kendine okursan.. Başkalarına nizam vermek, vaaz vermek ne cüretkar bir davranış.
İçe yönelme, dışarı ile vakit kaybetmekten evladır. Çünkü dışarı dediğimiz ,biz düzelmeden düzelmeyecektir. Dış yani afak ,iç ile enfüs ile aşılabilir. Namaz içe yolculuktur, Miraç ise dışa yolculuk. Namazlaşmayan bir ruh nasıl Miraça erebilir ki?
Aleme nizam vermeye kalkmak, için Fatihi olmadan olacak iş mi?
Satırlar bile bazen sevimsizleşiyor çünkü Can! bunlar yaşanası şeyler, lafı edilesi değil !
Meşhur hikayedir; Çocuğun biri babasının yanına gelir ve babasıyla oynamak ister. Ancak babasının çocuğuyla oynamaya ne isteği ne de arzusu vardır. Bu nedenle bir dergiden dünya haritası olan bir sayfayı kopartarak daha sonra da parçalayarak çocuğun eline verir ve: “Bak sana yapboz yaptım git parçaları bir araya getir” der.
Baba bu yapboz sayesinde çocuğu başından attığını düşünürken çocuk tekrar babasına gelir ve: “Yapbozu tamamladım” der. Adam şaşkınlık içinde yapboza bakar. Gerçekten de yapboz tamamlanmıştır. Baba hayretler içerisinde oğluna: “Bunu nasıl bu kadar kısa sürede yapabildin” diye sorduğunda çocuk: “Çok kolay oldu babacığım. Çünkü dünya haritasının arkasında bir insan resmi vardı. İnsanı düzeltince dünyanın da düzeldiğini gördüm” der.
Yeni yıl, umarım kendi kalbi dünyalarımıza daha çok açıldığımız, insanlığın derdini daha çok duyabildiğimiz ,sevginin galip geldiği yıllar olsun…
Hizmetten | Mustafa Ertuğrul
