“Bizim ülkemiz yok, dünyanın her yerinde yasa dışıyız!” | KÜBRA AYDIN

Yazar Editör

“Bizim ülkemiz yok dünyanın her yerinde yasa dışıyız!” Bu cümleyi bugün bir haber sitesinde okuyunca içimin nasıl ezildiğini anlatamam? Biz mültecileri bundan iyi anlatan bir cümle olamazdı. Bunu Bosna Hersek- Hırvatistan sınırında bir kampta yaşamaya çalışan Afgan bir kadın söylüyordu. Yunanistan onları reddetmiş. Hırvatistan’a geçmek istiyorlar ve defalarca Hırvat polisi tarafından geri itiliyorlar. Araf’ın dünyada yansıması. Aynı durumun benzeri Belarus- Polonya sınırında yaşanıyor. İnsanlar soğukla, açlıkla mücadele etmeye çalışıyor ve bunların hepsi Avrupa’nın tam ortasında gerçekleşiyor. Derin bir sessizlik var. Kimse olaylara müdahale etmiyor. İnsan yaşamının değersizliği bir kez daha gözler önüne seriliyor.

Mülteci olmak bir tercih değil, çaresiz kalmak,mecbur bırakılmaktır. Kimse bile isteye bir sırt çantasıyla gecenin bir vakti soğuk suları, dağları tepeleri aşarak, hiçte insani olmayan şartlarda ülkesini terketmez. Evini sevdiklerini arkasında bırakarak bir mülteci kampında yer bulur muyum umuduyla özgürlüğe koşmanın adıdır aslında mültecilik. Kalsan binbir sıkıntı gitsen kolay değil. Öyle bir çıkmaz sokak ki. Sonu öylesine bilinmez. Yerin yurdun yok artık o ilk adımı attıktan sonra. Umut etmek tek yoldaşın, tek gücün. Çocuklarına iyi bir yaşam sunmak, hayatta kalabilmek, hayata sıfırdan başlamak. Dil bilmeden hal diliyle anlatmak derdini. Yolda kayıplar vermek. Aç kalmak, üşümek iliklerine kadar. Sıkışıp kalmak iki sınır arasında. Tel örgülerde yaşanan insanlık dramı.

Şanslıysan sığınacak bir ülke bulursun. Sonra kamplarda yeniden tutunmaya çalışırsın hayata ucundan kıyısından. Tüm kimliklerin sıfırlanmıştır burada. Geldiğin ülkede ne olursan ol burada mültecisindir artık. Bir ömre kaç kimlik sığar ki? Hepsini öğrenirsin. Dil öğrenmeye çabalarsın, adapte olmaya, unutmaya. Geriye dönüp baksan yürüyemeyecek hale geleceksindir. Özlemeyi öğrenirsin. Artık dönüşü olmadığını bildiğin bir ülkeyi özlersin. Acı da olsa geride bıraktıkların bir memleket şarkısında gözlerin dolar. Alışırsın sonra yavaş yavaş. Değişirsin sen de. İnsan nelere alışmıyor ki…

Sınırları çizilmiş bu dünyada kendine ait bir yer bulmak için çıkılan bu zorlu yolculuğun sonu güzellik olsun. Çocuklar sınırlarda açlıktan ve soğuktan ölmesin. Kaldıralım insanlığın üzerindeki sınırları…. Mültecilik zor vesselam lakin bu yolun sonu umuda çıksın.

Diğer Yazılar

“Aç açabildiğin kadar sineni ummanlar gibi olsun. Kalmasın alaka duymadığın ve el uzatmadığın bir mahzun gönül”

 

M.Fethullah Gülen

Bu Sesi Herkes Duysun Diyorsanız

Destek Olun, Hizmet Olsun!

PATREON üzerinden sitemize bağışta bulanabilirsiniz.

© Telif Hakkı 2023, Tüm Hakları Saklıdır  |  @hizmetten.com 

Hizmet'e Dair Ne Varsa...

Sitemizde, tercihlerinizi ve tekrar ziyaretlerinizi hatırlayarak size en uygun deneyimi sunmak ve sitemizin trafiği analiz etmek için çerezleri ve benzeri teknolojileri kullanıyoruz. Tamam'a veya sitemizde bulunan herhangi bir içeriğe tıklayarak bu ve benzer çerezlerin/teknolojilerin kullanımını kabul etmiş olursunuz. Tamam Gizlilik Bildirimi

Privacy & Cookies Policy