Korktuğumuz nihayet gelmişti başımıza,
Nihayet yoktu şimdi akan gözyaşımıza.
Yiğidimiz semboldü kutsal savaşımıza,
Sonsuza uğurladık Ömer Turanlı Bey’i.
Bizlerin vazifesi zafer değil, seferdi.
Ümitsiz olmak için nedenimiz yok derdi.
Adalet dendiğinde kalbi tir tir titrerdi.
Sonsuza uğurladık Ömer Turanlı Bey’i.
Başka bir yön tanımaz, hakka doğru sapardı.
Yapması gerekeni hiç eksiksiz yapardı.
Merak etmeyin derdi, denileni kapardı.
Sonsuza uğurladık Ömer Turanlı Bey’i.
Hak hukuk diyenlere candan arkadaş idi,
Dostluğun şahikası, aranan yoldaş idi.
Adalet savaşında eğilmeyen baş idi.
Sonsuza uğurladık Ömer Turanlı Bey’i.
Yetim, öksüz, gariban kim varsa güldürmüştü,
Gözyaşıyla kalplerden ateşi söndürmüştü.
Hayat dolu insandı, ölümü öldürmüştü.
Sonsuza uğurladık Ömer Turanlı Bey’i.
Mazlumların hakkını koruma derdindeydi,
Allah’a güvenmişti, morali yerindeydi.
Yılmadan, yorulmadan hukuk seferindeydi.
Sonsuza uğurladık Ömer Turanlı Bey’i.
Hastalığında bile huzurluyum diyordu,
Kara sevdalı gibi Rabbini seviyordu.
Zorluklara sabırla göğsünü geriyordu.
Sonsuza uğurladık Ömer Turanlı Bey’i.
Zindanda Yusufların kan çanağı gözleri,
Dua edip dururlar yanık yanık sözleri.
Vefalı yoldaş kılsın Rabbim ona bizleri.
Sonsuza uğurladık Ömer Turanlı Bey’i.
Ölüp gitti, çözüldü dizlerimizin bağı,
Garip ve yetim kaldı adaletin sancağı.
Sarsmıştı temelinden kapkaranlık bir çağı.
Sonsuza uğurladık Ömer Turanlı Bey’i.
EMMO, biz yetim kaldık ayrıldın aramızdan,
Bitti çile, ızdırap; sonsuz uykuya daldın.
Adalet koşusunu zirvede noktaladın.
Sonsuza uğurladık Ömer Turanlı Bey’i.
