Siyaset, bulaştığı ne varsa bir lanet gibi çürütüyor. Bugün, menfaat üzerini kurulmuş siyaset canavar gibi iyilik ve güzellik adına ne varsa parçalıyor. Siyasetçiler iftiraktan besleniyor, farklılıkları körükleyip kavgaya dönüştürüyor ve böylece kendilerine oy verenleri konsolide edip oylarını kemikleştiriyor.
‘Tarafgirlik’ dar adesesinden bakan insanlar (seçmenler) ülkeyi yöneten partiyi devlet zannediyorlar. Partiyi devlet zannet(tir)mek bir algı operasyonudur. İktidar partileri milleti böyle bir yanılgıya bilerek sürükler ve parti politikalarına yapılan eleştiriyi “devlete dil uzatmak” olarak lanse ederler. Otoriter sistemler böyle bir kısır döngü üzerine inşa edilir ve ayakta kalırlar. Hukuku askıya alarak varlığını devam ettiren bu yapılar muhaliflerini ülkelerinden soğutup devlete düşman edip bu ayrılıklardan beslenir.
Türkiye’de güç zehirlenmesine maruz kalıp zulüm aparatına dönüşen ilgili partileri eleştirenler de partiyi sevip devlet zannedenlerin düştüğü yanılgıya düşüyor sanki. Partiye kızıp insanların ülkesine, milletine, devletine küsmesi muktedirlerin istediği bir ortam oluşturur ve Üstad hazretlerinin üç büyük düşmandan biri olarak anlattığı “iftirak” bir zehir gibi toplumu zehirlemeye devam eder.
Bu husustaki düşüncelerim:
1- Hiç bıkmadan zulümle ve devlet imkanlarını kullanarak hak mahrumiyeti yaşatan yöneticilere karşı adalet için mücadele edeceğiz, dünya kamuoyunu bilgilendireceğiz zira insan onuruna en yakışan özellik hak hukuk adaletin tecellisi için gayret göstermektir. Zulümlerini Efendimizin (sav)’in Taif’e gidip anlattığı gibi anlatacak ama asla ülkemize, devlete ve milletimize küsmeyeceğiz.
2- Ben ülkemi, vatanımı, köyümün taşını toprağını; babamın mezarını, çalıştığım ter döktüğüm tarlalarını, hizmeti tanıdığım beldeleri elbette özlüyorum.
“Memleketim çocukluğumdur…” oradaki tertemiz hatıralarımdır. Memleketimden soğumam için zihnimdeki, kalbimdeki bu hatıraların sökülüp alınması gerekir.
3- Bir partinin zulmü beni ülkemden ve ülkemin insanlarından (etnik kökeni ne olursa olsun) soğut(a)maz. Onlar yok olup gidecekler ve sadece zulümleri ile anılacaklar. Bu ülkenin gerçek sahibi siyasiler ve partiler değil milletini ve insan kardeşlerini, değerlerini, topyekûn ülkesini gönülden sevenlerdir.
4- Ölçüm Efendimizdir (sav). O (sav), Mekke’den çıkarılırken “zorla çıkarmasalardı kendim çıkmazdım” demiş ve geride bıraktığı memleketini özlemişti. Ama hicret beldesini Medine’yi vatan edinmiş ve orayı çok sevmişti. Efendimiz (sav)’in sahabesi de 13 yıl onca zulüm görmesine rağmen Mekke’den soğumamışlar hicretten sonra Mekke için mersiyeler yazmışlardı.
5- Ölçüm Hocaefendidir. Amerika’ya hicret edince Daussıla (memleket hasreti) isimli bir şiir yazmış ve bu konudaki hislerini şöyle dile getirmişti:
“Hiç bilmem gönlümün bu sevdâdan bıktığını,
Yer yer bükülmüş olsa da irademin kaddi;
Kim görmüş Mecnun’un Leyla’yı bıraktığını,
Hep bu oldu dünyada düşüncemin serhaddi.”
6- Pireye kızıp yorgan yakmam. Hele ülkemde kalan bunca mazlum ve mağdurun ödediği bedelleri düşündükçe Hizmet’e ana olmuş memleketime özlemim ve muhabbetim her geçen gün derinleşmektedir. Bu sevgi hicret beldemin sevgisini eksiltmiyor bilakis daha bir motivasyonla hizmet etmeme, asimile olmadan entegre olmama vesile oluyor.
7- Nazım Hikmet gibi derim:
“Sen benim,
Esaretim ve Hürriyetimsin,
Çıplak bir yaz güneşi altında yanan etimsin,
Sen, Memleketimsin…
Rabbim hasretimizi bir an evvel gidersin. Ülkemin üzerindeki kara bulutları dağıtsın. Adalet güneşi ile zulüm karanlıklarını parçalasın. Beyaz kanatlı zindan güvercinleri masmavi gökyüzü ile bir an evvel buluştursun. Mazlumiyet ve mağduriyetleri gidersin… Hangisine sevineceğimizi şaşıracağımız müjde yağmurlarında ıslatsın… Amin
YAZARIN TÜM YAZILARI İÇİN TIKLAYIN
