Buruk bir bayram namazı…
Seccadesini bir çekyatın hemen yanına sermiş. Bel kırmış boyun bükmüş hali ile Rabbisinin huzurunda edebin kristal abidesi gibi.
Ağlamaktan kan çanağına döndüğünü bildiğimiz gözlerini secdeye varacağı yere çivilemiş.
Yüreğini yangın yerine çeviren dertlerle iki büklüm halini görünce istemsizce yaşlar dökülüyor gözlerinizden!
Zor asrın yalnız adamı…
O mahzun duruşundan çok sevdiği ülkesindeki yüzbinlerin ilmek ilmek acısı okunuyor…
Sanki aklının yettiği şeyler var ama anlatamıyor. Derdi var liyakatsızlığımızdan dolayı açamıyor gibi bir hâli var.
Yükü çok ama eziliriz diye bir kısmını da olsa bize vermiyor sanki.
Ne şahikalara konacak, ne ufufuklara varıp ulaşacak ama vefası bizi bırakıp gitmeye müsaade etmiyor…
Çok sevdiği ülkesinden gördüğü ihanetin parçaladığı yüreğinde dert ve omuzlarına asırlık yük bir çınar gibi mehib hale getirmiş..
Gidip, dizlerinizi dizlerine dayayıp; “Efendim gözlerini alın yerden, onlar suçlu siz değilsiniz…” diyesiniz geliyor!
Haliyle dünyanı kirlerine veda etmiş ahiret heyecanı ile beslenen erenler gibi…
Bir bayram namazı ama cenaze namazı gibi hüzün yüklü bulutlar etrafını sarmış..
İğne dolu bir fıçıdaymış gibi ruhu kalaklar içinde..
İmtihan dikenlerinin arasında açmış nadide bir gül gibi..
Gözyaşları ile suladığı güllerden oluşan bahçesi tarumar edilmiş bahçevan hüznüyle acıdan kıvrandığı belli…
Kainatta hiçbir şeyi israf etmeyen Allah
çile günlerinin mahzun ve kederli dertçekerinin döktüğü gözyaşları israf eder mi?
Zamanı geldiğinde o gözyaşları bozkırlara baharın gelmesine vesile olacak inşallah.
Rabbim sağlık, sıhhat, afiyet lütfetsin…! Amin…
Hizmetten | İsmet Macit
