Bundan yıllar önce Romanya’ya giden Hizmet gönüllülerine kapısını ilk o açtı.
Evinin bir odasını onlara verdi, yol gösterdi. Vefatının ardından tam 10 yıl geçti. Ancak Saber Hala’yı (Saber Hacıömer) unutmadık. Onu rahmetle anıyoruz.
Romanyalı Hizmet gönüllüleri merhum Saber Hacıömer Hala için bir klip hazırladı.
Dobruca’da, yaşı altmışı aşkın;
bakışları derin, gönlü zenginlerden zengin
bir kadın yaşardı:
Saber Hala!
Yüzü güleç, gözleri çekik, başı biraz öne eğikti…
Dobruca’nın ulu bir çınarı, sessiz çağlayanıydı.
Adına sabır işlenmiş, eline âdeta Hızır eli değmiş,
yüreğine sevgi tohumu ekilmişti.
Öz halası değildi hiç kimsenin;
lâkin o kadar yakın, o kadar aziz bilinmişti.
Hep aynı lakabıyla bütünleşmişti adı:
Saber Hala!
İyilik, onun için gür bir ırmak olmuş;
Tuna gibi coşkulu akmıştı damarları.
Mecidiye’nin sakin sokaklarından birine kurulmuştu yer evi;
misafire alışkındı mübarek eşiği,
sofrası büyüktü, hünerliydi nasırlı elleri…
Saber Hala!
Nadide bir temsille taht kurdun sinelere.
Bizde de mutena bir yerin var şimdi,
Hükmeder nice senelere…
Az mı tıklattık kapının tokmağını bayram sabahlarında?
Az mı oturduk o unutulmaz sofralarında?
Az mı topladık saçtığın tebessüm incilerini?
Az mı dinledik sürçmeden konuşan hâl dilini?
Gelip de dönenler memnun kaldılar sevgi tüten ocağından;
minikler asla inmek istemediler şefkatli kucağından…
Saber Hala!
Tam on yıl öncesiydi.
“Vadesi bitti, eceli yetişti;
göçüp gitti bu dünyadan!” dediler.
İçimize gizliden bir kor düşürdüler…
Bu gün tam on yıl geçti aradan.
Şimdi kocaman bir demet var dünyamızda,
sana ait onca güzel hatıradan…
Unutmadık Saber Hala!
Bir yâd-ı cemil olarak anılacak adın;
Fatihalar, Yasinler okunacak ardından hem bugün, hem de yarın…
Aliye Yediveren
