Menzilden menzile gezen dünyamız,
Rahmet mevsimine erdi bu ara..
Cennet gibi dünya; bizim hülyamız,
Umuda can suyu verdi bu ara.
Her gece öteye açık rüyamız,
Gönüllere huzur serdi bu ara…
Rahmet sahilinde coşsun dualar,
Kapılar açılsın, gözyaşı dinsin.
Elleri kaldırın görsün semalar,
Arşın melekleri öpsün, sevinsin.
Gayesiz insanı dünya oyalar,
Aslını unutma, unutma kimsin…
Ömür denen rüzgâr dindi dinecek,
Yelkenleri şişir, rüzgâr eserken.
Ellerini açsan rahmet inecek,
Geceye içini sessiz dökerken.
Bir gün herkes tahta ata binecek,
Belki yarın, belki daha da erken…