Gün ağarırken…
Zaman baharı soluklarken biz Mart’ın zemherisinde kırağıya tutulduk. Tam güneşe teşneydik ki kara bulutların gölgesinde güneşi unuttuk. “Kim olursan ol gel..” diye açtığımız kollarımızda kelepçeler bulduk. Yaşatma hayalleri kurarken ölümle hem dem olduk. Ya Meriç tabutumuz oldu ya da Ege’de boğulduk.
Yok mu bu karanlık gecenin bir sabahı? Yok mu baharın efsunlu mis kokan rayihası? Yok mu inleyen her ahın sükûnete erdiği bir durağı?
Asrın bütün çıldırtıcılığına rağmen “Sabır”dır zamanın en durgun limanı. Eller karıncalanmalı, gözler buğulanmalı, yürekler çağlayanlar gibi coşmalı. Zulme inat daha çok iyi olmalı. Hakk’ın hatırı için hakkı tutup kaldırmalı. Baharı O’nun rızasında aramalı.
O razı olursa, zindanlar medrese olur, sürgünler filize durur. Ölenler ŞEHİT, göçenler muhacir olur. Dualar hamd, zikirler sabır olur. O isterse zemheride güller biter de mevsimler kaybolur. O isterse gurbetler kurbet olur da aşkın demi tutulur. O razı olursa, yeryüzü mescit, gönüller Kâbe olur. Diller lâl olsa da kalpler tercüman olur.. Zaman sükût etse de geçmişin muştusu bugün var olur. Var olur da Nam-ı Celil-i Muhammed’i dillerde beste olur. Bir Rahip kalp senkronunu tutturur da açar ellerini, kaldırır semaya “Girdik reh-i sevdaya, cünûnuz… Ya Rab senin Rızan için çıktığımız bu yolda bizleri mahcup eyleme!” der. Ve 600 kişilik kilisede 40 dakika Efendimiz’i (sav) anlatır. O (sav), sevene sevmeyene, bilene bilmeyene soluk olur. Her tanıyan hayat bulur. Sahibi Allah değil mi dinin!? O isterse bir Rahip’e söyletir kiliselerde Nam-ı Celil-i Muhammed’inin (sav) adını. O isterse Hz İsa’nın ruhunda buldurur Hz. Musa’yı. O isterse uzaklar yakın olur, hayaller gerçek olur da kaybedersin zamanı. O isterse tekrar yaşarsın Saadet Asrını. O isterse olur en olunmaz şeyler. O severse sevdirir seni, seveceği gönüllere.
Varsın bahtımıza gecenin zifiri karanlığı düşsün. Varsın her günümüz bir önceki günü aratır olsun. Varsın uykular haram, duygular viran olsun. Varsın ufuklara kara bulutlar yuva kursun. Varsın hezeyanlar sıraya dursun. Varsın acılar yüreklerde yuva kursun. Bir yerlerde gün ağarırken…
İbrahim Gözüböyük | Hizmetten.com
