Gencecik bir duayla,
Soyu tükenmemiş bir sükûta ersem,
Taşlanır mı içimdeki çiğ taneleri dünyanın?
Yetmez doğrudur, yetmez!
Tedirgin bir sessizlik teneke duygularla,
Yankı yapar ötelere, uzak,
Çok uzak ötelere, bilirim,
Kirpikleri yorgun bir dirençle.
Tutunamazsın toprağa,
Yeşillenmez bahçesi gariplerin,
Bilirim,
Yarası büyüktür Habibilerin.
Gözleri yaşlı Nesibelerin,
Ahını işitince toprak,
Titrer velveleyle korkudan,
Zalimim zafer sandığı an.
Kalbi delinmiş gökyüzü,
Canını acıtırsa kuşların,
Nihayetsiz kalır ırmaklar,
Ve bir cehennem yolculuğu başlar,
İnsanlık denen vefasızlık dehlizine.
Allah’ım,
Gören sensin,
İşiten sensin,
Bilen sen…
Ne insanlık yaşıyor,
Ne de insaf,
Vicdan bahçesi ise,
Çölden daha acımasız kupkuru.
Rabbim,
Gören sensin,
İşiten sensin,
Bilen sen…
İnsan olmayı bize yeniden nasip eyle!
İnsanlığa layık olmayanlara da yine de insanlık nasip eyle!
Hizmetten l Mahir Karasu