Sevgili Dost
Duyduğuma göre şiirler yazmaya başlamışsın. Günlük de tutuyormuşsun. Kızardın bana üniversiyedeyken. ‘Yazma bu şiirleri ne olur. Fuzuli, Baki, Nabi rahat dursalardı şimdi onların yazdıkları ile uğraşmayacak, final ve vizelerde rahat edecektik’ derdin. Sen de bilirdin yazanları rahatsız eden dertlerdi.Onlara o dizeleri yazdıran dertlerdi ama takılırdın bana ve gelecek nesil kulağını çok çınlatacak derdin.
Yirmi yıldan fazladır yazıyorum dostum ama senin yirmi aydır yazdıklarına erişemeyeceğimi de biliyorum. Yazmaya devam et dostum. Zamanında senin gibi tutuklanan Sabahattin Ali, ailesine yazdığı bir mektupta ‘sen benim yarım kalan tarafımı ikmal edeceksin.’ diyordu eşine. İnan ki dostum kalem ve kağıtlar mücessem yarımlar olmuş ruhlarımızı ikmal ediyor. Yazmaya devam et.
Benimki de söz mü. Etme desem ne olacak ki… Değilmi ki kalemle tanışan ayrılmaz onun ikliminden… Kağıtlar bölmüyor insanın sözünü. Kalemler kırmıyor kalbini.
Olur da ne yazacağım diye tıkanırsan yarım yarım, eksik eksik, minik minik görebildiğin gökyüzünü düşün . Takılma onun altındaki iğrençliğe. “Bu kadar kötü insanın olduğu yeri, böylesine güzel bir gökyüzü, nasıl kaplayabiliyordu” diyen Dostoyevski’ye kulak verme. Özlediğin renkleri düşün, onları yaz sevgili dostum. Özlediğin sesleri düşün onları çiz dostum.
Sana yine yazacağım.
Selam , sevgi ve umutla…
Hizmetten | Gökhan Bozkuş
