Ne acayiptir ki bir avuçtuk hepimiz.. Hatta bir hücreydik.. Bir vücud inşa etti Rabbimiz!
İskeletin üstüne kasları ve deriyi giydirdi.. Bir et parçasından dili, bir et parçasından gözü, bir et parçasından da burnu ve kulağı yaptı.. Küçücük bir avuç kafanın içine taklid etmekten aciz olduğumuz üstün sanatları koydu…
Annelerimizin sinesindeki sütle besledi bizi.. Doğru ya başka hiçbir şey yeyip içemezdik ki! Annelerimiz bile bu mucizeye şahit olurken şaşırıp kaldılar…
Bu ve bunun gibi milyonlar mucizeyi o minicik beden için yaratan Allah rızkımızı verdi hergün…
Akciğerimizin farkında bile değildik bize çalıştı dur durak bilmeden… Oksijen pompaladı.. Böbreklerimiz kanı süzdü biz farketmeden… Kalp kan pompaladı, karaciğer 500 den fazla fonksiyonu yaptı, sırf yaşayabilelim ve imtihan olurken Rabbimize bu nimetlerin mukabilinde şükredelim diye…
AMA İNSANOĞLU UNUTTU ONA NİMETLER VERENİ! NANKÖR OLDU! İSYAN ETMEYE KALKIŞTI! HADDİNİ AŞTI!
İşte musibet geldi terbiye etmeye… Ders almazsak daha çokları da gelir.. Rabbim bizleri affetsin…
Sitemiz de yayınlanmasını istediğiniz yazıları bizimle paylaşabilirsiniz.
