Geceyi gündüzü uç uça ekledim,
Yıllar geçti, hiç tükenmedi ümidim,
Vefasızlık nedir, ibretle izledim,
Öz kardeşini satana hayret ettim.
Zulümle budandım, kalmadı bir dalım,
Kestiler suyumu, kanımla suladım,
Gelecek bahar, meyveye duracaktım,
Hizmetle bir gün, yine canlanacağım.
Çevirmişken dört bir yanı düşmanlarım,
Yanımda yoktu, sadık olan dostlarım,
Arşı alaya çıkarken dualarım,
Ümidi kırmadan, içimde sakladım.
Kampta kaldım, kendimi sarayda saydım,
Yerime hapis yatanı hatırladım,.
Çile çekenin çilesini anlattım,
Böylece, oturum almaktan utandım.
Mezaristana dönerken öz vatanım,
Sırtımdan yediğim hançeri saymadım,
Cümbüş yapıp, eğlenirken can düşmanım,
Alkışlıyordu dünkü kapı kullarım.
Yasin ve Fetih, başka yoktu silahım,
Geceleri teheccüde kalkmalıyım,
Göğsümde ellerimi bağladım,
Tutmasam, kalbim uçup gidecek sandım.
Hayret ettim, halâ ben nasıl yaşarım,
Boğuldu yavrum, cesedini aradım,
Yardımına koşamadığım kardaşım,
Mahşerde yüzüne, ben nasıl bakarım.
Süreç uzadı, hiç bitmeyecek sandım,
Bir daha özgür olamayacak mıyım?
Böyle yaşatma beni artık Allah’ım,
Gülerken dostlarım, ağlasın düşmanım.
Anamı aradım, göz yaşım sakladım,
Yüzüne gülerken, içime ağladım,
Bana teselli verirken anacığım,
Yalnızdım, kederimle kucaklaştım.
Yavrumdan gelen tohumları sakladım,
Baharda yine çiçek açacak sandım,
Benim yükümü çekiyordu sultanım,
Yargılanırken, onu yalnız bıraktım.
Damarlarımda akarken kendi kanım,
Kalbimin içinde hep seni aradım,
Her gece, yardıma koştu rüyalarım,
Her rüyamı bir kâbusla tamamladım.
Aciz kalmak ne kadar zormuş Allah’ım,
Çok ağırmış, kardeşten alınan yardım,
Telefon yüzüme kapandı, bağırdım,
Duyuramadım. Anam benim de canım.
Dava Senin, ben bekçilik yapacaktım,
Kalmayınca insan, aya çıkacaktım,
Düşmanların karşısında aciz kaldım,
Sen varken, yardıma kimi çağırayım.
hizmetten | Yusuf Demircioğlu
