Adını Koyamadım Kırkının

Yazar Editör

Kerziban öğretmen, henüz 3 yaşında iken babası Almanya’ya işçi olarak gitti. Yıllarca babasına hasret kalan Kerziban öğretmen de tenkil sürecinde mülteci olarak Almanya’ya babasının yanına sığındı. Kerziban öğretmenin babası bu yıl tatil için Türkiye’ye gitti ve orada vefat etti. Bu satırları Kerziban öğretmen babasına ithafen yazdı…

Gece saat kaç bilmem ..

Bu gecede uyuyamadım ..

Takvimi açıp baktım

Parmağımla bir kaç kez saydım

39 mu 40 mı?

Tam 40 gün olmuş ..

-Kırkından sonra biraz alışırsın demişlerdi..

-Yavaş yavaş alışıyor insan

-Sende alışırsın..

Ben hala alışamadım..

Alışamıyorum…

40 gündür güneş bir farklı doğuyor

Akşamları, ay benden daha  hüzünlü sanki …

Yemek yiyorum

İşe gidip, çalışıyorum

Hatta mesaimide artırdım ..

Çocuklarıma sarılıyorum,

Eşimin  elini tutuyorum

Bazen gülüyorum

Bazen ağlıyorum

Olmuyor

Herşey  bir tuhaf …

 

Bir gökkuşağı vardı tepede

Dünya rengarenkti

Şimdi birgün sarı, bir gün yeşil, bir gün mavi …

Bakıyorum bakıyorum

40 gündür 7 rengi aynı anda hiç göremiyorum

 

Kollarını göğe uzatan bir ağaç gibiydim

Boyu kısa çocukların uzamak için parmak uçlarında yükselişleri gibi

Kollarımı bulutlara karşı açar,

Boyumu uzatmaya çalışır

Hayatım boyunca  babamın gözüne girmek için elimden geleni yapardım…

Büyüdüm, filizlendim, yeşerdim

Babam suladıkça biraz kökte saldım

Dallarım kırılsa, yapraklarım dökülse meyvelerim kurtlansa

Onun sözleri ve bakışlarıyla dimdik ayakta kalabilirdim..

 

Yağmur yağar, fırtına kopar, çiğ serperdi

Bazen  yapraklarımı dökerdim ama

Her bahar yine çiçek açar

Vakti gelince meyvemi verirdim..

Babam gövdeme dayanır

Hiç şımarır diye düşünmeden

Yüzüme karşı överde överdi beni

Övülecek biri olmasamda

Ben babamın kızıydım

Babamın kızı gibi oturdum yürüdüm konuştum

 

O beni övdükçe şımarmaz

Daha çok meyve verir

Ben meyve verdikçe o daha çok överdi…

Baba kız kendi kendimize takılırdık işte

Başkaları pekte umrumuzda değildi…

 

Bir gün bile beni incitmedi,

Uzakta da olsa, yakında da olsa

Bir gün bile suyumu vermemezlik etmedi

 

Köy çocuğuydu,

Çobandı,

40’ından beri yetimdi …

İyi kaval çalar,

Nerde ne söylenecek iyi bilir,

Sırası geldi mi ağzı dolu dolu çok güzel küfrederdi

Küfretmek kimseye babam kadar yakışmazdı ..

 

Kalbinin  ta derinliklerinden dua etmesinide

Her insan kadar günah işlemesinide

Zamanı gelince, yaramaz bir çocuk gibi,

El açıp tövbe etmesinide iyi bilirdi

80 yıl günahıyla sevabıyla hayatı dolu dolu yaşadı..

 

3 yaşından beri gurbetçi çocuğu olarak

Senede ortalama 1 aydan fazla babamı göremedim .

Son 5 yıldır

ALLAHIN HER INSANA NASİP ETMEYECEĞİ BİR LÜTUFLA

Babamdan hiç ayrılmadım…

 

Bir gecede dallarımı kestiler ..

Çocukluğumdan beri tanıyan insanlar tanımaz oldu ,

Yoldan geçerken selam vermeye konuşmaya korkar oldu

Bir anda tüm hayatım geçmişim geleceğim alabora oldu ..

Ama babam yanımdaydı, arkamdaydı,

Kimse yüzümüze bakmazken

O gözlerimin içine baktı,

Mavisinde kendimi gördüm …

Kim olduğumu, nerden geldiğimi, kendi gerçeğimi

Bir kız çocuğu masumiyetimi

Ellerini omuzuma koyup

Korkma deyişini …

Onlar dallarımı kestikçe budanmış  gibi,

Kollarımı semaya açtım

Yükseğe daha yükseğe uzattım..

Yapraklarım biraz koyu yeşildi,

Meyvelerim eskisinden daha olgun …

Babam gibi hiç yılmadım

Hiç bıkmadım

Hiç ama hiç yorulmadım,

Babam  gibi merdivenleri dört beş adım zıplayarak çıktım..

Korkma derdi babam

Babam gibi ölmemek dışında

Hiçbir şeyden  korkmadım..

 

40 gün geçti babamsız ..

40 sabah 40 öğlen 40 akşam..

İçimde ilk defa tanıştığım bir duygu var ..

Adı ne bilmiyorum

Yanımdan  bir nefeslik rüzgar geçse

Köklerimi kesmişler gibi sallanıyorum..

Hiç gücüm yok

Kollarım  aşağı sarkmış

Dökülen  yapraklarıma bakıyorum..

 

Yine çiçek açacağım,

Yine yeşereceğim,

Yine meyve vereceğim elbet

Biliyorum ,

Babamın  kulağıma fısıldadığını duyuyorum

Ama nasıl olacak hiç bilmiyorum..

 

Her halini her sözünü kaydettiğim,

Arkadaşım, abim, çocuğum, suç ortağım

Çocukluğumdan beri en büyük hasretim,

Hem  gurbetim hem kurbetim

Babam

İmanlıyım, teslimim, tevekkülüm teselliyim ama

Özlemek ne ayıp, ne günah, ne de isyan

40 gün değil, 40 yıl geçse

Seni hep yanındayken özlediğim kadar çok özleyeceğim

 

Veysel’in kızı Kerziban  (Babamın kırkı anısına )

Diğer Yazılar

“Aç açabildiğin kadar sineni ummanlar gibi olsun. Kalmasın alaka duymadığın ve el uzatmadığın bir mahzun gönül”

 

M.Fethullah Gülen

Bu Sesi Herkes Duysun Diyorsanız

Destek Olun, Hizmet Olsun!

PATREON üzerinden sitemize bağışta bulanabilirsiniz.

© Telif Hakkı 2023, Tüm Hakları Saklıdır  |  @hizmetten.com 

Hizmet'e Dair Ne Varsa...

Sitemizde, tercihlerinizi ve tekrar ziyaretlerinizi hatırlayarak size en uygun deneyimi sunmak ve sitemizin trafiği analiz etmek için çerezleri ve benzeri teknolojileri kullanıyoruz. Tamam'a veya sitemizde bulunan herhangi bir içeriğe tıklayarak bu ve benzer çerezlerin/teknolojilerin kullanımını kabul etmiş olursunuz. Tamam Gizlilik Bildirimi

Privacy & Cookies Policy