SIRASIYLA
Tam bir nezaket abidesidir Mü’min Bey. İsmiyle müsemma bir insandır. Etrafına emniyet veren herkesi seven herkesçe sevilen bir güzel insan.
Tutukluluğunun beşinci haftasında, kapalı görüşte eşiyle cam arkasından hasret giderdikten sonra eşine el sallayarak gözleri nemli bir şekilde koğuşuna döner.
Mü’min Bey arkasını döndüğü esnada eşi, başka bir tutuklunun da diğer görüşme kabininden koğuşuna gitmekte olduğunu görür.
Ertesi hafta eşi Mümin Bey’e:
-Geçen hafta görüşme bitiminde ne oldu biliyor musun?
– Hayırdır ne oldu?
-Seninle vedalaşma sonrası, sırtın dönük iken arkandan bir tutuklu geçti. Tabi sen de göremedin.
-Kim miş peki?
-Seni evimizden gözaltına alan polisti. Ana-babasıyla da tanıştık.
Mümin Bey bir mümine yakışır vakarı gösterir ve de tepkiyi gösterir:
-Allah kurtarsın, Allah ana-baba. Eş ve evlatlarına kavuştursun!
Ne diyelim arkadaş! Yapacak pek bir şey yok bu işler sırasıyla.
Hizmetten | Zeki Gül
