ALİ AKPINAR
İçinde bulunduğumuz bu kutlu zaman dilimi; adeta bize cennetâsa bir huzur iklimini, rahmet esintilerini ve bereket atmosferini gönüllerimize fısıldar. Bu fısıltı daha on bir ayın sultanı gelmeden Recep ile başlar, Şabanla devam eder ve Ramazanla şahlanır. Bu iklimi, duyular kolay kolay tarif edemez ancak hisseden öyle bir hisseder ki, sanki cennet yamaçlarında dolaşıyor gibi olur. Zamanın en kutlu vakitleri olan Ramazan-ı Şerif öyle mübarek, öyle kıymetli bir ay ki; avam olsun has olsun herkes o huzur ikliminden teveccühüne göre mutlaka bir şeyler alır.
Çevrenizde itikadi noktada zayıf olan, kulluk görevini yapamayan veya emr-i ilahinin bilincinde olmayan birçok insana rast gelirsiniz. Ancak onlar dahi Ramazan-ı Şerif gelince kendilerine öyle çekidüzen verirler ki; oruçlarına ve namazlarına dikkat ettiklerini, günahlara karşı biraz daha mesafeli olduklarını görüp, o rahmet atmosferinin ve huzur ikliminin ne kadar tesirli olduğunu müşahede edersiniz. Üç, dört saat bir şey yemeden içmeden duramayan insan bakarsınız en uzun ve en sıcak günlerde hatta çok ağır çalışma şartlarında dahi, 17-18 saati bulan günlerde yeme-içme aklına bile gelmeden Rabbi Rahim’in, “Haydi buyurun!” emrini bekler. İki rekat namaz insana ağır gelirken iftardan sonra teravihe koşar ve yatsı namazı ile birlikte 33 rekat teravih namazını büyük bir vecd ve huzur içinde edâ eder. Yorulmak, usanmak bir yana, kendini kuş gibi hafif hisseder.
Bunun yanında gündelik koşturmalarda ve dünya meşgalesinde insan bazen olur ki yanı başındaki insandan bile habersiz ve ona karşı duyarsız yaşar. Ramazan-ı Şerifte ise, oruç sayesinde imkan olarak daha zor durumdaki tanımadığı insanların halini düşünerek hem kendi haline şükreder hem de onlara el uzatıp içinde yardım etme hissi oluşur. Bu his insanların birbiri ile kaynaşmasına vesile olur ve de paylaşma köprüsü kurulması, İslam’ın ana ruhuyla özdeşleşen bağıda tesis eder. Ramazan dışında Kur’an’ı eline bile almayan veya daha az alan bir insan, o iklim altına girince Kur’an’a her gün daha bir ihtimamla yöneliyor.
Hatta kendini hatme ve mukabeleye zorluyorsa, bu demektir ki; çok şiddetli bir çekici kuvvet, adeta ilahi bir mıknatıs bu atmosfere, bu iklime, ikram-ı ilahi olarak çekiyor, davet ediyor demektir.
İşte bu iklim öyle bir iklim ki, rahmet sağanak sağanak yağar, gönül nura gark olur. Akıl, zihin, kalp melekeleri inkişaf eder. Işık hüzmeleri, sadece latifeleri aydınlatmakla kalmaz etrafını da aydınlatır. Kalp saflaşır, beden hafifleşir, zihin dinginleşir, akıl berraklaşır. Gönül, uhrevi güzellikleri duymaya başlar. Artık insan fani olan dünyaya değil, baki olanı, sonsuzluğu arar, arzular. Nass-ı kat-i ile sabittir ki, “Bir Ramazan seksen sene bir ömür semeratını kazandırabilir”, buyruluyor. O Ramazan neden bu Ramazan olmasın. Bir sonra ki Ramazana ve hatta yarına ulaşacağı belli olmayan bir insan bu Ramazanı son Ramazan gibi karşılasa ve değerlendirse, niyeti ve gayreti ölçüsünde bu dünyada ilahi mevhibeleri duymanın yanında, ahirette de bu fani dünyada ektiği tohumları ifade ve hayallere sığmayacak ölçüde meyve ve semere verdiğini görecektir.
Rahmeti sonsuz Rabbimiz bu kutlu zaman diliminde mü’min kullarına öyle bir meşher açıyor ki; orada lütf-u sonsuz, merhameti sonsuz, inayet ve keremi sonsuz, afv-u mağfireti sonsuz, ikramı ve nimetleri sonsuz, sükun ve huzuru sonsuz… Bu meşherde geçerli akçe samimi bir niyet, anahtarı ise teveccühtür. Öyle ise mü’min ânı o ân bilir, ramazanı bu Ramazan bilir ve ona göre sağlam bir niyet ile kuşanır, bütün zerreleriyle maddi-manevi kalbi-akli olarak tam bir teveccühle yönelirse Rabbi Rahim’in bu kutlu zaman dilimi olan Ramazan’ı Şerifte saklı tuttuğu ömre bedel hazinelerine mazhar olur.
Rabbim Ramazana bizleri hayırlıca ulaştırsın ve hakiki manada ondan istifadeyi nasip etsin. Ramazanın kadrini bilip, Kadr’i bulmaya muvaffak eylesin inşallah.
