185
Bir hüzün mevsimi yeniden başlar,
Beyaz olur saçlar,bükülür belin.
Sessiz göz yaşların yüzünü ıslar,
Ömrün gazel olur,yelin sonbahar…
Tükenir ümitler her yer kararır,
Bozkır yüreğinde tüter anılar,
Hasret diyarında benzin sararır,
Gönlün keman olur, dilin sonbahar…
Turnalar kedere terk eder gider,
Döker yaprakların asırlık çınar,
Buz ayaz üstüne merhaba eder,
Türkün ağıt olur, telin sonbahar…
Soğuk mevsimlerde bitmez geceler,
Yastıklar taş olur, yorganlar diken,
Gözlerin tavanda yıldız heceler,
Gönlün gurbet olur,halin son bahar…
Evrilir siyaha yemyeşil renkler,
Kış ıslığı çalar ıssız istasyon,
Ölüm denen gerçek zamanı bekler,
Göçün gurbet olur,el’in sonbahar.
Kaynak: Ziya Demirel
