Kendimle Hasbihâl | Zeynep Polat

Dile dokulmuyor her şey ama sinelerimizi delip geçiyor zaman zaman…
Gece uykudan uyandırıyor…
İnatçı, hırçın başımızı secdelerde gözyaşlarını ceyhun ederken bulduruyor bize.
Öyle bir çağda açıldı ki gözlerimiz, yürek yüreğe denk gelmiyor…
Yutkuna yutkuna geçiyor her konuşmamız…
Hoşgörülecek çok fazla şey var etrafımızda…
Nasıl etsek de ruhumuzu bu sızıdan kurtarsak…
Ne desek de eksik kalmasa cümlelerimiz yamalı bir bohça gibi…
Darmadağın zihinler…
Yaşından yorgun…
Ceylandan ürkek bakışlar…
Ne yana dönsek batan nefsi emmare…
Ne yana koşsak yetişilecek yangın var Allah’ım…
Nereden başlamalı…
Nasıl bir üslup takınmalı…
Nedenleri, nasılları bir kenara bırakıp kaçıncı kere bir daha yeniden başlamalı…
Son günlerde ruhumu lime lime eden birçok şey oldu…
Küserek kalktığım seccademin başına döndüm yine…
“Duyulmak istiyorum” dedim…
Duyulmak ve görülmek…
Ama insanların görmesi değil…
İnsanların duyması değil…
“Gözümün yaşını şefkatinle kurut” dedim…
“İçimin ateşini rahmetinin yağmurlarıyla söndür…”
Hz. Eyüp (a.s) gibi, “Zarar dilime, kalbime dokundu” diyebildim usul usul…
Başımda geçen bir hayat yorgunluğunun altında ezilmemek için sarıldığım risalemin 106. sayfasına gelmişim…
Mühim olan ne varsa, şimdi fani olma sıfatının altında birer gölgeye dönmüş.
Beni cezbetmiyorlar…
Gözümü diktiğim bir yer kalmış meğer…
Rızası olsa saracak bütün yaralarımı, öyle hissediyorum.
Ama yaralarım da öyle tuz birikmiş ki hissizleşmişim…
Uyuşmuşum acıdan…
Ateşten bir gömlekmiş meğer kulluk…
Döke saça öğreniyormuş insan…
Ruhum bedenimden alacaklı…
Ne yana dönsem, acı bir tebessüm ettiriyor hayat bana…
Karanlık olmasa, aydınlığı anlayamazmış insan meğer…
Dibe battım…
En dibe düştüm…
Kulluğun en alt basamağındayım…
Okun geri çekilmesi gibi yay’ın önünde…
Fırlatılacağım zamanı bekliyorum…
İçimde âh u efganlar…
İniltiler…
Büklüm büklüm olmuş hâli pür melâlimle yine bilmem kaçıncı kere O’nun kapısındayım…
Ağlıyorum…
İçimde bir kor…
Gâlu belâdan kalma bir inilti var sinemde…
Sazlığımdan koparılmışım, tütüp duruyorum…
Payıma düşene razıyım… Senden gelene razıyım Allah’ım…