DERLEYEN: ERDEMLİLER YOLU AKADEMİ
وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ
“Muhammed, sadece resuldür, elçidir. Nitekim ondan önce de nice resuller gelip geçmiştir. Şayet o ölür veya öldürülürse, Siz hemen gerisin geriye dinden mi döneceksiniz? Kim geri döner, dinden çıkarsa, bilsin ki Allah’a asla zarar veremez. Ama Allah hidâyetin kadrini bilip şükredenleri bol bol mükâfatlandıracaktır.” Âl-İmrân ; 173.
Söz Sultanı (s.a.s) şöyle buyurur: اَلْعُلَمَاءُ وَرَثَةُ اْلأَنْبِيَاءِ “Âlimler peygamberlerin varisleridir.” (Buhari, İlm, 10)
Muhterem Müslümanlar! Hutbemiz, Ölüm hakikati, Alimler ve sevenlerinin yapması gerekenler hakkında olacaktır.
Ölüm, bir terhis, bir tebdîl-i mekân ve yüzde doksan dokuz dostların ve sevdiklerin bulunduğu âleme bir seyahattir. Ölümü ikinci ve ebedî bir varoluşun başlangıcı sayanlar, sinelerinde onun tatlı tatlı esintilerini duydukça Cennet baharları gözlerinin önünde tüllenmeye başlar.
Ölüm, hayat kadar cazip; dostlara vuslat kadar sevindirici ve ölümsüzlüğe ermek kadar büyük bir nimettir.
Ölüm, bir ayrılık olması itibarıyla, aklın nazarında ve insanın insanlığı üzerinde oldukça üzücü bir hâdisedir. Böyle bir üzüntüyü bütün bütün inkâr etmek mümkün olmadığı gibi, kalbin dilini bağlamak imkânsızdır.
Ölümler, dirilmek için, ızdıraplar da daha parlak bir hayata ermek için vardır.
Ölüm, bizim için, her zaman ruhun dolaşıp durduğu çok buudlu bir mekâna ve çok derinlikli bir zamana, Cenâb-ı Hakk’ın
“Haydi şimdi bütünüyle bana gel!” demesinden başka bir şey değildir.
O’nu gönülden tanıyıp sevenler için bu “gel” deyişin üslûbunda öyle bir iltifat ve öyle baş döndürücü bir teveccüh vardır ki; “Ey gönlü itminana ve huzura ermiş ruh! Sen O’ndan, O da senden razı olarak dön Rabbine.! Katıl has kullarıma ve gir Cennetime!” (Fecr, 27-30) şeklindeki çağrıyı alan ruh, bir dakika bile burada kalmak istemez. Zira bu çağrının mânâsı, dünyanın sıkıntı, dağdağa ve boğucu havasından sıyrıl.! Yitirdiğin Cennet’e ve ruhun asıl yurduna dön, demektir.
Ölümü, ikinci bir doğum ve bir ebedî varoluşa uyanma şeklinde anlayanlar merdane yürürler kabre doğru. Azrail arkadaşlığını, İsrafil dostluğuyla bir bilir, Allah’a yürüme ânının her lahzasını Cebrail rehberliğinde miraca yükseliyor gibi zevk ederler.
Âlimin tarifi ise şöyle yapılmaktadır.
Kur’ân-ı Kerim başta olmak üzere Peygamberimizin hadislerini ve bütün sünnetini bilen, diğer İslâmî ilimlerden de haberdar olup, ileri seviyede bir bilgi birikimine ulaşan, diğer bir ifadeyle; hakikat bilgisiyle donanmış, mârifete açık ve bilinmesi gerekli olan şeyi, olduğu gibi bilen birisine “âlim” denir. Alimler, ömürlerinin her anına örnek bir hâl, bir tavır ve davranış sığdırmış insanlardır. Onların sergüzeşt-i hayatları, yarının hasbîlerine yol gösterecek işaret taşlarıyla doludur.
“Bir âlimin ölümü, âlemin ölümü demektir.” sözü, hadis olarak rivayet edilmektedir. Hakiki bir âlimin ölümü, âlemin ölümü olarak görülmüştür ve insanlar için büyük bir musibet kabul edilmiştir. (el-Leknevî, el-Âsâru’l-merfûa s. 147.)
Aslında her hâdisenin bir sinyal yanı vardır. İnsan o ikazı anlayabilir, Allah’a teveccüh eder, bir tasaddukta bulunur ve o belâya keffaret olabilecek bir hayır ortaya koyarsa, bunlar, Allah’ın inayetiyle daha büyük kaza ve belâların def’ edilmesine vesile olur.
Cenâb-ı Allah, Hak dostlarından bir tanesini almak suretiyle hem diğerlerini teyakkuza sevk eder, hem de geride kalanların gönüllerini yumuşatır, gözlerini yaşartır ve Kendisine teveccüh etmelerini temin eder. Geride kalanlar, incelmiş ve yumuşamış gönüller olarak Allah’a teveccüh eder ve yalvarırlar: “Allahım, Sen bütün ihtiyaçları giderme ve belâları defetme kudretine sahip Rabbimizsin; bizim ihtiyaçlarımızı da karşıla ve başımızda dönüp duran belâları def’ eyle!” diye dua ederler.
Kıymetli Kardeşlerim!
Acımız, tarif ve telafi edilemeyecek kadar büyüktür. Bu, insanlık adına çok büyük bir kayıp, geride kalan bizler içinde ciddi bir imtihanın da başlangıcıdır. Hizmet yolunda bulunan bütün kardeşlerimizin ve arkadaşlarımızın, bu imtihan sürecini büyüğümüzün yol arkadaşlığına yakışır bir şekilde geçirmesi, istikamet üzere mümince hal ve tavırlar sergilemesi elzemdir.
Bizler cenaze evindeyiz. Hadisenin pek sıcak ve sarsıcı olduğu şu günlerde, teenni ile hareket edip sabırlı olmalıyız. Gün acımızı Müslümanca yaşama, Kur’an-ı Kerim okuma, evrâdı ezkârda bulunma ve dualar etme günüdür.
Bizler fani şahısların değil, baki hakikatlerin peşindeyiz. Efendimiz’in (sas) ruhunun ufkuna yürüyüşünden sonra Din-i Mübîn-i İslâm’ın devam ettiği gibi, Üstâdımızın Rabbe yürüşünden sonra Allah davasının devam ettiği gibi, Muhterem Hocamızın ebedî dostlarına vuslatından sonra da Îman ve Kur’an Hizmeti devam edecektir inşâallah. Saygın üslubu, itidalli tavırları ve Hakk’ın hatırını her şeyden âli tutmasıyla, yeryüzündeki bütün sağduyulu insanlara örnek olmuş bu kudsî hareketin, varlığını bundan sonra da aynı ahlak, aynı adanmışlık ve aynı beklentisizlik içinde devam ettireceğini, tüm dünyaya bir kez daha ifade etmiş olalım.
Yolun çetinliğine rağmen, hadiseler karşısında pes etmeyeceğiz.” Çıktık dikenli yollara, Söz verdik Allaha, geriye dönmeyeceğiz!”
Bir taraftan vazifelerimizi ifa ederken, bir taraftan da bize bırakılan hizmet emanetini ve ahlakını devam ettirmekle mükellefiz.
Bir taraftan tazarru ve niyazla, hüznümüzü yaşarken bir taraftan da kollektif şuurla vazifelerimizi aksatmadan devam ettirmeliyiz.
Allah (c.c.) Yar ve yardımcımız olsun.
Cuma Hutbesi | “Bâkî olan Allah’tır.” WORD
Cuma Hutbesi | “Bâkî olan Allah’tır.” PDF
