İki tarih arası kısa bir çizgi hayat,
Sırlı bir bilmeceyi çözmek için bir fırsat,
Kul hakkından uzak dur etmek istersen rahat,
Pamuk ve kumaş ile imam bekliyor seni.
Makam mansıp ne ola bakılmaz kimliğine,
Her beden yatacaktır musallanın üstüne,
Kılınacak namazın er kişi niyetine,
Amelinle baş başa kalacaksın kabrinde.
Omuzlarda taşınıp düşeceksin yollara,
İndirip omuzlardan koyacaklar mezara,
Kazma kürek sesleri girerken kulaklara,
Sen cevabını düşün sorular başlamadan.
Hayat bazen inişti çoğu zaman yokuştu,
Dostlar ile düşmanlar kabirlerde buluştu,
Kamet ile ezanın doğarken okunmuştu,
Başlangıç ve bitişi işte hayat dediğin.
Koruyana aşk olsun bel ile eli, dili,
Uzun lafa gerek yok selim bir kalp yeterli,
Allah’ın seçkin kulu böyle der cennet ehli,
Aman sakın gelmeyin bir kulun hakkı ile.
Musalladan geçerken bir tabut kula yeter,
Adın sorulmaz bile namın seni terk eder,
Meftun olduğun beden sadece kefen giyer,
Saraylara sığmayan sığar bir küçük kabre.
Doğan her bir insana mezaristan son durak,
Makam mansıp ve dünya hepsi ayrı bir tuzak,
Dünya sana gülerken ölüm gelmesin uzak,
Musallaya bakıver boş kalmıyor hiç bir gün.
Kâbe dediğin kutsal ama taştan bir bina,
Dolap beygiri gibi yazık dönüp durana,
Hele Allah diyerek zulmedersen kuluna,
Ateşe dayanıklı sana bir kefen lazım.
Kıbleye yönelirsen sadece beden ile,
Ruhun sahipsiz kalır konuşursun dilinle,
Oysa kalp konuşmalı Kerim olan Rabbiyle,
Öyle bir muhabbet ki; cennet yapar ukbayı.
Hizmetten | Priştinalı Yusuf Demircioğlu
