Kaybeden kimler oldu çalan huzurlu değil,
Zindanlar masum doldu adalet denen bu değil,
Kaybeden millet oldu istatistik söylüyor,
Hakim ile savcıya güven yüzde on değil.
Bu günleri gördük ya hayal bile etmezdik,
Hepsi de gerçek oldu sana boyun eğmedik,
Muhabbet fedaisi Yusufları pazarda,
Satan insanlarıma bizler hizmet etmiştik.
Başkan neyim diyordu senin için uşaklar,
Sahte şeyhler müritler pazar olmuş dergâhlar,
Çocuklara istismar devrinin alameti,
Sana insan diyemem senden masum canavar.
Necip milletim deyip yoluna baş koymuştuk,
Karşılık beklemedik çünkü çok seviyorduk,
Bir baktık ki etrafa millet bizi taşlıyor,
Sonun da ne mi oldu bizler terörist olduk!
Yavrusunu getirip bize emanet eden,
İçin için yanarmış kini ile hasetten,
Bu nasıl bir aymazlık vefasızlık örneği,
Hüseyin’e zulmeden beter olsun Kufe’den.
Sen anlayamazsın ki biz terörist değiliz,
Asker, polis, öğretmen bizler gönül eriyiz,
Vermek için yaşarken cennet değildi hedef,
Hüküm Allah’ın ama biraz kırık kalbimiz.
İdealler gerçekler zihnimde çarpışıyor,
Dostun duyarsızlığı düşmandan çok üzüyor,
Üç öğün yemek yiyen çakır keyif yaşayan,
Dava adamı gibi nasihatler ediyor.
Hele bir fırsatım olsa yüzüne bir tükürsem,
Bu zemheri bitse de bir de baharı görsem,
Rabbime naz edemem sabah akşam niyazım,
Açılsın yine yollar ben yine hizmet etsem.
Hizmetten | Priştinalı Yusuf Demircioğlu
