Bir garip kulunum ben himmetine muhtacım,
Aczim boyumu aşkın neredesin sultanım,
Dertlerim yağmur gibi sanki gazap yağıyor,
Doğru diye yaşadım ne çok hata yapmışım.
Evin yolunu bile unutmuşsun bir zaman,
Hizmet demişsin buna korkmamışsın hiç haktan,
Kolun kanadın kırık geride kalan da çok,
Düz yola çıkanlardan var mı derdini soran.
Çoluk çocuk ortada muhacirler ne halde,
Yusuf kimin umurunda çoğu kendi derdinde,
Geceleri deliksiz uyuyan varımdır ki,
Muhacirim diyorsa bilmem ne var kalbinde.
Eşek olunca hemen semer vuran çok olur,
Yorgun düşersen biraz hemen bir kulp bulunur,
Cansız binalar için onca emek verilir,
Gündemlerin içinde asıl dertler kaybolur.
Dava dediğin senin bina yapmak değildir,
Oysa asıl marifret kalp yapmak değil midir,
Yorgun düşenin derdi neden gündem olamaz,
Hizmet dediğin şey gönüllerin fethidir.
Sahtekârın cenneti diğergamın sırtında,
Davam diyen yalancı hiç az değil aslında,
Makbule sofrasından yollar sarpa sarınca,
İyi gün dostlarını göremezsin yanında.
Menfaat dünyası bu hiç çıkarma aklından,
Dost dediğin kardeşin vuruverir sırtından,
Almak için koşanlar vermek için kaybolur,
Şakirt görünse bile uzaktır insanlıktan.
Her hesabın üstünde kader kalemi işler,
İnce hesap yapma hiç ömür dediğin biter,
Allah için bu yola düşene selam olsun,
Bir ömür daha versen inan ki buna değer.
Kalemi tutamadım suçum yok o yazdıysa,
Bir samimi dost için kırılsın babam olsa,
Binaları yapmayı hiç maheret sanmayın,
Yine yapması kolay eğer insanın varsa.
Hiç kusura bakmasın bana kızan olduysa,
Ben bir fistan dikmişim suç mu sana uyduysa,
Sana uymadıysa fistan uyana hiç karışma,
Yazan ben miyim sanki suçlu kalemdi oysa.
Hizmetten | Priştinalı Yusuf Demircioğlu
