Dua, Cenâb-ı Allah’tan bir takım ekstra lütuflar istemek demektir; keyfiyeti de ısrarla devam etmeye vâbestedir.
***
Dua, iradeye fer veren bir iksirdir.
***
“Rabbimiz! İçine düştüğümüz sıkıntılardan bizleri kurtar; fereç ve mahreçler göster!”
***
Ekmek ve su beden için ne kadar zarurî ise, dua da ruh için o ölçüde zarurîdir.
***
Dua, Rabbimizle aramızda has, hususî ve halisane bir münasebetin ifadesidir. Onun için de, asla ihmal edilmemeli ve kat’iyen hafife alınmamalıdır.
***
Sebepperestliğin başını alıp gittiği bir dönemde çokça tahşidat yapıp insanları duaya yönlendirmek hepimiz için çok önemli bir vazifedir.
***
Duaya önem vermek, Zât-ı Uluhiyet’e önem vermek demektir. Çünkü O (celle celâlühû) “Duanız olmasa ne ehemmiyetiniz var!?” diyor.
***
İnanmadan dua etmek, Allah’a karşı düpedüz bir riyakarlıktır.
***
Kendini salarak, gaflet içinde yapılan dua, Rabbe karşı yapılan bir saygısızlıktır. Dua eden insan ciddi olmalı, elleriyle beraber kalbini de açmalı ve ağzından çıkan her kelimeyi gönlüne vize ettirmelidir.
***
Ümmet-i Muhammed var olduğundan bu yana, değişik şiddetler görmüş, hiddetler yaşamış fakat çağımızda maruz kaldığı ölçüde belaya, musibete, kafirce tavır ve davranışlara hiçbir zaman maruz kalmamıştır.
***
Allah Rasûlü’nün fem-i güherinden sâdır olan, “İnananların dertleriyle hem-dert olmayan, kâmil bir mü’min değildir” şeklindeki ikaz ambalajlı ifade bizim için de ne güzel bir hatırlatmadır!
