Hukukcuya sözüm var aç kulağını dinle,
Canım yanarsa eğer verdiğin bir hükmünle,
İki elim yakana yapışacak mahşerde,
Adil olmayan hakim işimiz var seninle.
Elindeki anahtar adalet denir ona,
Cennet yada cehennem kapısıdır bu sana,
Allah’ın bir sıfatı isim olmuş bir meslek,
Kıymetini bilsene nasip olmuş bak sana.
Adalet sarayında adil olmazsa hakim,
Hukukun topuzunu çalar hırsız reisim,
Zulme bir kılıf bulur hukuku köpek yapar,
O köpek döner bir gün ısırır seni hakim.
Masumlarla dolarken bütün hapishaneler,
Devlet adil olmazsa çeteyle dolar her yer,
Meydanlarda dolaşır pişkin pişkin sırıtır,
Bayram eder dururlar hırsızlarla katiller.
Vatan millet diyerek çığırtkanlık yapanlar,
Adaleti yıkarsa yıkılır hanümanlar,
Parsel parsel satarlar kutsal olan her şeyi,
Dillerinden düşmeyen tek kelime itibar.
Eğilip bükülmeden hüküm vermeyeceksen,
O cübbeyi hiç giyme düğme dikecek isen,
Kendini yakacaksın başkasını yakarsan,
Hiç aklından çıkarma kaçamazsın kaderden.
Münafıklık sıfatı doğruyu hiç konuşmaz,
Söylenenin aksini yapar ama utanmaz,
Adalet bir gelsin de bırak kıyamet kopsun,
Bunu söyleyen “bakar” kendi buna inanmaz.
Bakan görüyor bunu inanılmaz sözüne,
Kömürden elmas olmaz bunlar dönmüş özüne,
Yıllar oldu yaptığın zulümlerin ortada,
Yolun sonu göründü korku düşmüş içine.
Kalıbına bakarsan insana da benziyor,
Yüzü hiç kızarmadan nasıl yalan söylüyor,
Elini tutan mı var ne işin var orada,
Makam vermişler sana adil olmak çok mu zor.
Köpek gibi havlasan çok ta pişmanım desen,
Hükmün değişmeyecek çünkü düştün gözümden,
Elinde fırsat varken zulümden hiç dönmedin,
Senden değil, adalet bekliyorum Rabbimden.
Ruhunu satan adam insan bile olamaz,
Düğmesiz cübbe giyse hakim savcı olamaz,
İnsanlıktan nasipsiz zavallı bir mahluk o,
İki cihanda birden yatacak yeri olmaz.
Düşünceler içinde günlerce yazıp durdum,
Beynimde bir uğultu artık ben çok yoruldum,
Taşımıyor bedeni millete kırık kalbim,
Devlette hukuk olsa yaşanmazdı bu durum.
Priştinalı Yusuf Demircioğlu
