Misafir Kalemler 30 Yıl Sonra İlk Toplu Program… Hizmetten11/11/202401,5K Görüntüleme Yamanlar Koleji mezunu bir okuyucumuz tarafından gönderilen yazıyı istifadelerinize sunuyoruz. Ansızın bir haber geldi âHocaefendi programına tüm dünyadaki arkadaÅlar davetliâ diye⦠Ãok ilginç! 30 yıldır bu kadar büyük kalabalık bir görüÅme yapılmamıÅtı. Benim yaÅ grubumdakiler vaaz dönemine yetiÅemedi ama hep dinledik, yollar kilitlenir, onlarca kiÅi giriÅleri kontrol eder, insanlar bir gece önceden veya sabah namazından itibaren vaazın olacaÄı camiye girer beklermiÅ. Yine toplu görüÅmelerden FKMâyi de kasetlerden bilirim, ona da katılamadık zira yaÅımız küçüktü; belki 20 kez seyretmiÅimdir âkeÅke orada olsaydımâ diyerek. 94-95 Yamanlar konferanslarında da yoktu bizim dönemler; aÄlaya aÄlaya titrek sesle Åiir okuyan, Hocaefendiâye hediye taktim eden o zamanın genci aÄabeyleri seyredip hep iç çekerdim. Toplu görüÅmelerin ne vaazlar kısmına ne de konferanslar kısmına yetiÅemedim⦠Vakıa, sonraları âkendisiniâ görmek, dizinin dibinde oturmak çok kereler nasip oldu. Ãok nadir kızgın anlarını, bazen neÅeli anlarını ama çoÄunlukla hüzünlü anlarını görmek nasip oldu. Birçoklarının olduÄu gibi benim de âkendisiâ ile iken geçen zaman dilimine ait hatıralarım kendine has hisleri, kokusu, iç kıpırtısıyla hafızamın en mutena köÅesinde kayıtlı⦠Bu seferki toplu görüÅme ilginç olacaktı; gelecek onbinlerce kiÅi nereye sıÄdırılacak, güvenlik önlemleri nasıl alınacak, giriÅler çıkıÅlar nasıl olacak, kim konuÅacak kim aÄlayarak Åiir okuyacak, kim çiçek kim hediye taktim edecek, ve en önemlisi âkendisiâ ne anlatacakâ¦? Kafamda bir sürü soru ile JFKâe vardım; oradan Penn Station, oradan Newark. SaÄolsun arkadaÅlar gelip aldılar⦠Herkeste hafif bir hüzün ama net bir sukunet; bende gerginlik, biraz hüzün ama bolca heyecan! YaklaÅık 3 yıldır görmediÄim âkendisiâ ile ani bir toplu görüÅmede, hem de yetiÅemediÄim vaaz dönemi, FKMâler ve Yamanlar konferanslarından daha büyük toplanmada buluÅacaktım! Ben heyecanla âsabah namazını kılıp çıkalımâ dedikçe yanımdakiler acele etmemem hususunda telkinde bulundular. Ama ne fayda! Kafamda aynı sorular dolaÅırken QR kodlar geldi, toplanma adresi atıldı, giriÅle ilgili bilgiler geldi! Harika! Vaazlar, FKM, Yamanlar.. derken bu sefer Amerikaâda bir stadyumâda olacaÄız! Sabah namazı sonrası giyindim kuÅandım, sakal bıyıklar düzeltildi, kokular sürüldü, saçlar tarandı; eÅlik edecek ekibe rahat vermeyip erkenden çıkardım yola. O güzergahta araçlardan her 5 taneden biri âbizimkilerâ neredeyse⦠Trafik açık, az tıkanma olunca hemen mesafeye bakıyoruz; çünkü baÅtan yanımdakilerle anlaÅmıÅım âhareket edemeyecek bir tıkanıklık olursa, ben karıÅmam, inerim, koÅa koÅa giderim, bu seferki toplu görüÅmeyi kaçıramamâ diye! Ãok Åükür sorunsuz vardık, sıraya girdik, âiyi ki erken gelmiÅizâ diye diye sırada ilerledik. 10-20-25 yıldır görmediÄim dostları gördüm sırada ve içerde. Sahaya girdik, âkendisiniâ net görebileceÄim bir yer olmalıydı, tam karÅıdan olmasa da hafif yandan görebileceÄim bir yere geçtik. âKendisiniâ ilk ziyarete gittiÄimde sürekli birinin arkasından bakmıÅtım çaktırmadan mübarek yüzüne, bana doÄru bakınca da hemen kafamı eÄip gözgöze gelmekten kaçınmıÅtım; yine öyle bir nokta buldum ve oturdum. Harika Kurâan tilaveti yapan kaariâlerden biri bitiriyor öbürü baÅlıyordu. FKM ve Yamanlar konferanslarında titrek ve aÄlayan sesiyle programı sunan, Åiir okuyan gençler sahnede yoktu, onun yerine 40-50 yıl âkendisineâ yoldaÅlık yapmıŠâabilerâ vardı. Sahnede âkendisininâ ingilizce eserlerinden parçalar okumak üzere âScott abiâ dedikleri biri vardı; 30 yıl sonraki toplu programda artık âingilizce pasajlarâ ve âTürk olmayanâ abiler vardı! Hanım katılımcılar için ayrılan yer de tıklım tıklım doluydu; katılımcılar arasında 10 yaÅlarından itibaren gençler vardı; özellikle 20 yaÅlarındaki gençlerin sayısı hiç de az deÄildi. Program akarken âbüyüÄümüz birazdan teÅrif edecekler, lütfen sükunetimizi ve sakinliÄimizi koruyalımâ anonsu geldi. Bir müddet sonra da âkendisiâ içeri giriÅ yaptı! Vaaz kayıtlarından izlediÄimiz gibi âmahcub, utangaç, tevazusu taÅa taÅaâ geldi, yavaÅça ilerledi, âkendisineâ ayrılan yere kadar eÅlik edildi ve o âayrılan yerdeâ durdu. Heyecan dolu kalpler, kurumuÅ dudaklar, doyasıya bir bakabilmek için yüreÄi kıpır kıpırlar olarak tek yapabildiÄimiz birazcık ayaÄa kalkıp âkendisiniâ az daha fazla görebilir miyiz çabasıydı. Ãstüne baÅına çok dikkat eden âkendisiâ bugün yeÅiller içindeydi, Kabeâden ve Ãstadâdan tevarüs ettiÄini bildiÄimiz yeÅiller vardı üzerinde. Halbuki yeÅil giymeyi çok tercih etmezdi ama bugün için yeÅiller tercih edilmiÅti. Acaba ne anlatacaktı? Gelenlere ve geleceÄin nesillerine nasıl bir mesaj verecekti? Bir Åeyler anlatacaktı o kesin, yoksa apar topar onbinleri buraya toplayıp 30 yıl sonra bir toplu program yapılmazdı! Kurâan tilavetleri, sahnedeki âabilerâin gözü yaÅlı konuÅmaları, Scott Abiânin okumaları⦠âKendisiâ hep sessiz kaldı, hiç konuÅmadı! Bu kez de sükutun çıÄlıkları ile bir Åeyler anlatacaktı sanırım. Ardından öÄle namazı ve Suat Yıldırım Abiânin kıldırdıÄı kısım⦠âKendisiâ yine sessiz kaldı, sükutla duruyordu âkendine ayrılanâ yerde, üzerinde yeÅiller çok tercih etmediÄi üzere⦠Sonra bir anons hıçkırıkla dolu bir sesten âHocamıza hakkınızı helal edinâ! Bütün stad sessiz derinden âhelal olsunâ dedik, ne diyeceÄiz ki? Niye helal etmeyeceÄiz ki? Hem nedir bu yeÅil örtüler, helalleÅmeler? âKendisineâ mikrofon vermemeler, âkendisininâ sessiz kalmasıâ¦? Daha sonra kendisini stadyumdan çıkardılar, onbinlerce kiÅinin hasret dolu bakıÅları, sükunetli edepli tavırları arasından geçirerek⦠Herkesin içinde bir Åey vardı sanki, söylemek haykırmak istiyorlardı da âkendisindenâ öÄrendikleri edeple tutuyorlar gibiydi. Kendime baktım; ben 30 sene önce kaçırdıÄım toplu programların telafisi için âkendisiniâ görmeye ve dinlemeye gelmiÅtim⦠Program sonrası NJâe döndük, güzel havada sorunsuz geçen programın kritikleri ile tamamladık günü. Aklımın hafta baÅından beri kabullendiÄi ve rahat oldugu ama kalbimin bir türlü kabullenemedi bir Åeyler vardı; garip bir uyumsuzluk, içimi daraltan bir his⦠Tam oturmuyordu his dünyamda. Sabah namazına uyandıÄımda âerkenden ziyarete gelebilirsinizâ mesajını gördüm; namazı kılıp hemen yola çıktık. Kampın giriÅinde bu kez telefonlarımızı almadılar önceki ziyaretlerin aksine. Ziyaret için sıraya girdik; her ziyaretimde ilk karÅılaÅma anlarında hep olduÄu gibi kalbim kıpır kıpırdı. Bu kez binanın içinde deÄil dıÅarıda âkendisiâ için ayrılan yerde görecektik. Gelenleri yüzü kıbleye, kampın giriÅ kapısına dönük Åekilde karÅılıyordu. Ãnceki ziyaretlerde geldiÄim ülkenin âkendisindekiâ özel yerini de kullanarak bazen de münasebetsizce gece herkes daÄıldıktan sonra yatsı namazı için âyanınaâ gider, pijamalı halini görür, âÅöyle bir sarılıversemâ hisleriyle yatmadan önceki anlarında biraz daha özel muhabbetlerine Åahitlik ederdik. Fakat ilk kez âkendisiniâ uzanırken görüyordum; yüzü kıbleye dönük, giriÅten gelenleri görecek Åekilde uzanıyordu. Stadyumdaki yeÅiller üzerinden alınmıÅ, kırmızı beyaz çiçeklerle örtünmüÅtü. Ziyarete gelenler çok olduÄu için 1-2 dk içinde ayrılmak gerekiyordu; ama benim soracaÄım çok sorularım vardı! Ayrılıp tekrar sıraya girdim, yine aynı döngü⦠Kahvaltı salonunda mütevazi kahvaltıyı yapıp tekrar sıraya girdim, yine aynı döngü⦠Eski binaya çıkıp bütün odaları dolaÅtım, göle gittim, misafir evleri arasında yürüdüm; yeni binaya geçip büyük sohbet salonuna çıktım. O salonda âkendisiniâ bekler, saÄlıÄı müsaade edip de salona gelirse büyük bir sürurla izlerdik. KoltuÄu boÅtu, bu kez dıÅarda karÅılıyordu misafirlerini. Yamanlar yıllarımda 5.katın kapısını açık görünce kimseye yakalanmadan gizlice çıkar, oradaki sohbet salonuna, kütüphaneye bakar, âkendisininâ odasını görmeye çalıÅır, sonra da bu zıpırlıÄımızı haftalarca anlatırdık. Bu kez kamptaki binada büyük salonun giriÅinde âkendisininâ odasına giden kapıyı zorladım 12-13 yaÅlarındaki ben olarak aynı zıpır hislerleâ¦Kapı kapalıydı! Hem açık olsa ne olacak, âkendisiâ zaten dıÅarda idi⦠DönüŠuçaÄımın saati yaklaÅmıÅ, her seferinde olduÄu gibi âkendisininâ yanından ayrılacak olmanın hüznü çökmüÅtü. Her ziyarette olduÄu gibi gitmeden son bir görüÅme ile müsaade alacaktık âkendisindenâ. Tekrar sıraya girdim, sıra bana gelip yanına vardıÄımda bu kez daha tok bir ses â11 ihlas 1 fatiha okuyupâ ayrılalım dedi. Nasıl yani? Yüzü giriÅe dönük, uzanır Åekilde, üstünde kırmızı beyaz çiçekler olan âkendisiânin baÅ ucunda bir tahta üzerinde âEl Baki Hüvel Baki – M. Fethullah Gülen – 1938-2024â yazıyordu⦠Nasıl yaniâ¦? Hafta baÅından beri aklımın kabullendiÄi, buna göre kararlar aldıran, uçakla alel acele beni oraya getiren; ve fakat kalbimin bir türlü kabullenmediÄi bana uyuÅmazlık yaÅatan o gerçek adeta aklımdan çıkıp bütün vücudumu dolaÅıp kalbimin, kalp dünyası neyse onun tüm derinliklerini sarıverdi bir anda!!! Baki olan ancak Allahâtır, âkendisiâ, Hocam, Hocamız, Hocaefendi vefat etmiÅ, âkendisineâ yakıÅır tabirle âruhunun ufkuna yürümüÅâ! Sormak istediÄim sorular, hatıralarım, âkendisininâ benim aynamdaki yansımaları, mahcubiyetlerim, güzel haberlerim, gelecekle ilgili beklentilerim⦠Hepsi aklımdan, zihnimden, kalbimden çıkıp kucaÄıma boca edilivermiÅti. KucaÄıma boca edilivermiÅ taÅıması zor, bırakamayacaÄım, bir küçük parçasını bile kaybedemeyeceÄim bütün o yüklerin aÄırlıÄıyla 11 Ä°hlas 1 Fatiha süresi uzadıkça uzadı, ama o süre de bitti! O yüklerle oradan ayrılmadan önce yolculuk öncesi bana emanet edilen selamlar aklıma geliverdi. Alilerin Muratların, Choiâlerin Zhangâların, Trâdekilerin, koÅturan 16-25 yaÅ arası gençlerin selamlarını iletiverdim bir çırpıda Rabbimâin ulaÅtırmasına emanet ederek⦠DönüŠyolunda, kalbimde oturmayan Åeyler acıtarak da olsa yerlerini almaya baÅladı. âKendisininâ son görüntülerinde âÃizgi korundu. Berhudar olunâ sözleri, ani bir haberle heskesin davet edilmesi; alıÅık olmadıÄımız Åekilde üzerinde gördüÄümüz yeÅil örtüler; onca seveni toplanmıÅken âkendisininâ tek bir söz söylemeden sükut ile konuÅması; kampa geldiÄimizde hiç görmediÄimiz haliyle bizi uzanmıŠÅekilde kapıda karÅılaması; üzerindeki kırmızı beyaz çiçekler⦠Vaazlar, FKM, Yamanlar konferanslarından 30 yıl sonra bu kez Skylands Stadiumâda böyle büyük bir kalabalık ile toplu program⦠Hocaefendi ruhunun ufkuna yürümüÅ, fiziki varlıÄıyla aramızdan ayrılmıÅtı. Son toplu programdan Rabbimiz ve âkendisininâ ruhu memnun kalmıÅtır umarım. YakalayamadıÄım toplu programlardan sonra âkendisininâ de olduÄu katılabildiÄim ilk toplu program âkendisininâ cenazesiymiÅ meÄer! Sorularımâ¦? Sorularımın cevabını bulmak kendisinin ses kayıtlarında, videolarında ve yazılı eserlerinin satır aralarında aranmak üzere bana miras kaldı. KaldıÄım ülkeye dönerken uçakta, havaalanında, trende bu yeni döneme giriÅin getirdiÄi hisler ve kafamda dönüp duran onlarca konu, söylenebilecek söylenmesi gereken yüzlerce Åey dolaÅıp dururken kulaklarımda ve âyeni dönemâ düÅüncelerinin arka fonunda nedense âkendisineâ ait iki cümle yine âkendisininâ sesiyle sürekli yankılanıp duruyordu: âÃıktık dikenli yollara, söz verdik Allahâa, geriye dönmeyeceÄizâ ve âgelecek sizlere emanet, insanlıÄın size ihtiyacı varâ. Eve vardıktan bir kaç saat sonra, bulunduÄum yerdeki gençlerle toplantım vardı. Gençler âyorgunsunuzdur, erteleyebilirizâ diye nezaketlerini dile getirseler de kabul etmedim; edemezdim. Zira âyeni dönemiâ omuzlarında bayraklaÅtıracak olan ve bizim çok ötemizde iÅler çıkartacaklarına inandıÄım bu gençler için bizim yapabileceÄimiz en önemli Åeyin âhizmet deÄerleriniâ doÄru ve tastamam Åekilde onlara ulaÅtırmak olduÄunu düÅünüyordum. âNefis cümleden edna, vazife cümleden alaâ sözünü açıklamak için bundan daha iyi bir fırsat olamazdı! Toplandık; karÅımda gözümün içine çakmak çakmak bakan 20 genç, cenazeyi canlı takip etmiÅ olmalarına raÄmen aÄzımdan çıkacak sözleri bekliyorlardı. Yukarıda klavyemden dökülen kırık dökük cümleleri onlara aktardıktan sonra kulaÄımda âkendisininâ sesi olduÄu üzere boÄazımda düÄümlenerek Åunları diyebildim: âgelecek sizlere emanet, insanlıÄın size ihtiyacı varâ! Sonra emanetçi olarak kendi sesimle devam ettim âHocaefendi vefat etti, bize Åanlı bir miras muhteÅem bir know how bıraktı! Ä°Åimize bakacaÄız, o yüzden gündemlere geçelimâ⦠NOT: AlıÅılmıŠjargonla gençlere âçay koy keçeli, yeniden baÅlıyoruzâ diyecektim ama gençler çayı da her Åeyi de hazır etmiÅlerdi! Sanırım bana-bize sadece devam etmek düÅecek!!!